Οι θερινές “διακοπές” του 2019, πριν την πανδημία, τις μεταλλάξεις και τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, ξεκίνησαν από έναν προορισμό που δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους ταξιδιώτες. Το Μπανγκλαντές είναι μια χώρα έκτασης ίσης περίπου με της Ελλάδας, αλλά με πληθυσμό 180.000.000, κατατάσσοντάς την σε μία από τις πιο ασφυκτικά πυκνοκατοικημένες του κόσμου. Η χώρα αυτή δε διαθέτει τα αξιοθέατα της γειτονικής Ινδίας, το βιοτικό επίπεδο είναι από τα χαμηλότερα στον πλανήτη, όμως η ομορφιά της είναι ξεχωριστή. Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασής της διατρέχει ένα δαιδαλώδες δίκτυο ποταμών, που την εποχή των βροχών πλημμυρίζει, αποτελώντας λεκάνη αποστράγγισης της οροσειράς των Ιμαλαΐων.
Ένα από τα highlights της παραμονής μου ήταν μια “κρουαζιέρα” με το περίφημο “Rocket steamer”. Το PS Mahsud είναι ένα από τα 2-3 vintage ποταμόπλοια εν λειτουργία, στη Dhaka του Μπανγκλαντές. Είναι ηλικίας 100 ετών και δεν είναι πλέον ατμοκίνητο, μιας και τη δεκαετία του 70 τοποθετήθηκε κινητήρας diesel ανοιχτού τύπου. Κάποιες μέρες της εβδομαδας, εκτελεί ένα δρομολόγιο προς το Barisal, την Khulna και άλλες πόλεις του νότου. Παρ’ όλο που η εμφάνισή του μοιάζει σα μια μάζα από σκουριασμένα παλιοσίδερα, η διαμονή σε μια από τις 12 καμπίνες της 1ης θέσης ήταν ανετότερη του αναμενόμενου. Αναμενόμενο ήταν όμως το να μην είναι ιδιαίτερα αξιόπλοο, να μείνει από μηχανή μέσα στη μαύρη νύχτα και αρκετές ώρες μετά να μετεπιβιβαστούμε όλοι οι επιβάτες σε νεότερο σκαρί.
Περισσότερες εικόνες και εμπειρίες από το Μπανγκλαντές:
