τυνησία

Φωτογραφίες


Τυνησία


🇹🇳

Η Τυνησία είναι η βορειότερη χώρα της Αφρικής. Πρόκειται για μια μικρή χώρα που περιέχει το ανατολικό άκρο των βουνών του Άτλαντα και το βόρειο τμήμα της ερήμου Σαχάρας, με το υπόλοιπο έδαφος της να αποτελείται από σημαντικές εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης. Η ακτογραμμή της στη Μεσόγειο θάλασσα εκτείνεται σε μήκος 1.300 χιλιομέτρων. 

Από την πρώιμη αρχαιότητα, η Τυνησία κατοικούνταν από αυτόχθονες Βέρβερους. Οι Φοίνικες άρχισαν να την αποικίζουν τον 12ο αιώνα π.Χ., δημιουργώντας οικισμούς, από τους οποίους η Καρχηδόνα εξελίχθηκε ως ισχυρή πόλη της Μεσογείου τον 7ο αιώνα π.Χ. Αποτέλεσε κέντρο μιας μεγάλης εμπορικής αυτοκρατορίας και αντίπαλος της Ρωμαϊκής από την οποία ηττήθηκε το 146 π.Χ. Οι Ρωμαίοι έφεραν το Χριστιανισμό ενώ αργότερα οι Μουσουλμάνοι κατέκτησαν την Τυνησία φέρνοντας το Ισλάμ και τον αραβικό πολιτισμό. Στη συνέχεια κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία  και για περισσότερα από 300 χρόνια, έως ότου οι Γάλλοι την κατέστησαν αποικία τους το 1881. Η Τυνησία κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1957. Σήμερα, η Τυνησία έχει να επιδείξει μια αξιόλογη πολιτισμική ταυτότητα, αποτέλεσμα της μίξης των διαφορετικών πολιτισμών και εθνοτήτων ανά τους αιώνες.

Στον τόπο αυτό ξεκίνησε το 2011 η Αραβική Άνοιξη, μια επανάσταση που πυροδοτήθηκε από την έλλειψη δημοκρατίας, ελευθερίας του λόγου και άλλων πολιτικών ελευθεριών, την υψηλή ανεργία, τον πληθωρισμό, τη διαφθορά και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού, υπό τη διακυβέρνηση του προέδρου Zine El Abidine Ben Ali.

Kαταλύτης για μαζικές διαδηλώσεις ήταν ο θάνατος ενός 26χρονου πλανόδιου μικροπωλητή, ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε το Δεκέμβριο του 2010 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσχεση των εμπορευμάτων του και την ταπείνωση που υπέστη από έναν δημοτικό υπάλληλο. Η οργή και η βία εντάθηκαν μετά το θάνατο του μικροπωλητή ένα μήνα αργότερα, υποκινώντας για πρώτη φορά μια επανάσταση μέσω κοινωνικών δικτύων. Ο Μπεν Άλι αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη χώρα, μετά από 23 χρόνια στην εξουσία και η επανάσταση εξαπλώθηκε με μορφή ντόμινο σε πολλά ακόμα κράτη του αραβικού κόσμου με ανάλογες κυβερνήσεις.

O Hosni Mubarak εκθρονίστηκε από τη δυακυβέρνηση της Αιγύπτου μετά από αιματηρές εξεγέρσεις, ο Muammar Gaddafi λυνταρίστηκε στη Λιβύη και εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη που μαίνεται μέχρι σήμερα.

Παρά τις κοινωνικές αναταραχές των τελευταίων χρόνων, η Τυνησία είναι μια από τις λίγες χώρες στην Αφρική που κατατάσσονται ψηλά στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, με ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλή εισοδήματα στην ήπειρο.


Άνθρωποι

H Τυνησία είναι μια πολύ τουριστική χώρα και ήμουν αρνητικά προκατειλημμένος με τη συμπεριφορά των ανθρώπων σε ανάλογα μέρη. Όμως, όπως κάθε τόπος είναι διαφορετικός, έτσι και οι Τυνήσιοι δε μοιάζουν με τους κατοίκους άλλων κοινοτήτων, ισλαμικών και μη, ούτε έχουν υιοθετήσει τις πιεστικές συνήθειες εμπορίου άλλων χωρών της βορείου Αφρικής όπως η Αίγυπτος ή το Μαρόκο. Κανείς δεν προσπάθησε να μου πουλήσει κάτι, όλοι ήταν ευγενέστατοι και εξυπηρετικοί, ένας ακόμα λαός που μου άφησε άριστες εντυπώσεις.


Τόποι

Αν και είναι μικρή σε μέγεθος, η Τυνησία έχει μεγάλη περιβαλλοντική ποικιλομορφία λόγω του προσανατολισμού της από βορρά προς νότο. Οι διαφορές στην Τυνησία, όπως και στο υπόλοιπο Μαγκρέμπ, είναι σε μεγάλο βαθμό περιβαλλοντικές διαφορές βορρά-νότου που ορίζονται από την απότομη μείωση των βροχοπτώσεων προς τα νότια. Η ανατολική προέκταση των βουνών του Άτλαντα, διασχίζει την Τυνησία. Στο βορειοδυτικό άκρο, τα υψόμετρα φτάνουν τα 1.000 μέτρα και το χιόνι εμφανίζεται το χειμώνα. Μια παράκτια πεδιάδα κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Μεσογείου, είναι μεταξύ των κορυφαίων περιοχών καλλιέργειας ελιάς στον κόσμο. Στην ενδοχώρα βρίσκονται οι στέπες και μεγάλο μέρος της νότιας περιοχής είναι έρημος. Η Τυνησία έχει ακτογραμμή μήκους 1.140 χιλιομέτρων.

Η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της είναι η Τύνιδα, που βρίσκεται στη βορειοανατολική ακτή της, και δίνει στη χώρα το όνομά της. Η Τυνησία διαθέτει πολλά ιστορικά μνημεία από τη Ρωμαική ιστορία της, όπως το αμφιθέατρο του El Jem, τα ειρείπια της Καρχηδόνας και άλλα, καθώς και μεταγενέστερα της ισλαμικής περιόδου.


Άνοιξη Αραβική…

Μάρτιος 2022

Η Τυνησία είναι μια χώρα με έντονη, μαζική τουριστική ανάπτυξη και ό,τι συνεπάγεται αυτό, γι’ αυτό και παρέμενε χαμηλά στην ταξιδιωτική μου λίστα. Κάθε τόπος όμως επιφυλάσσει ομορφιές που ανάλογα με τον τρόπο που ταξιδεύει κανείς για να τις ανακαλύψει, μπορεί να του προσφέρουν μοναδικά αυθεντικές εμπειρίες. Μετά την Αραβική Άνοιξη η οποία ξεκίνησε από τη χώρα αυτή, η τουριστική της βιομηχανία υπέστη μεγάλο πλήγμα και οι ροές τουριστών είναι σχετικά περιορισμένες την εποχή της επίσκεψης.

Ένα ανεξάρτητο ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα ξεκινά, ένα εξερευνητικό road trip με ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο, που θεωρώ ότι είναι ο πιο απολαυστικός τρόπος για να ανακαλύψει κανείς έναν τόπο.

Η άφιξη στην Τύνιδα είναι απροβλημάτιστη, τα COVID tests έχουν καταργηθεί και οι μάσκες σχεδόν αποτελούν παρελθόν για τον πληθυσμό της χώρας. Παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο και με τις δύο συνταξιδιώτισσές μου ξεκινάμε με κατεύθυνση νότια. Μέχρι και τα περίχωρα της Τύνιδας έχουμε να αντιμετωπίσουμε ιδιαίτερα επιθετική οδική συμπεριφορά, κάτι συνηθισμένο και σε άλλες αραβικές χώρες. Το τοπίο είναι μάλλον αδιάφορο ακόμα και στα σημεία που η Μεσόγειος ξεπροβάλλει στα αριστερά μας, σκουπίδια και πλαστικές σακούλες κυριαρχούν στις άκρες του δρόμου και καλλιέργειες ελαιόδεντρων θυμίζουν τη μεσογειακή ταυτότητα της χώρας και καθόλου την αφρικανική της. Ο περιορισμένος χρόνος του ταξιδιού και το φιλόδοξο πλάνο της διαδρομής, δε θα συμπεριλάβει τις πρώτες παράλιες πόλεις. Προσπερνάμε τη Hammamet που είναι ένα τουριστικό θέρετρο με βίλες και τουριστικά ξενοδοχεία all inclusive. Η Sousse και το Monastir πιθανόν παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως τις παραλείπουμε κι αυτές, έχοντας σκοπό να διανύσουμε όσο περισσότερα χιλιόμετρα μπορούμε με το φως της μέρας. 

Tunisia

Περισσότερα...

Sfax

Η πρώτη στάση της διαδρομής είναι στο περίφημο από τους στίχους του Καββαδία, λιμάνι του Sfax. Το παράλιο τμήμα της πόλης είναι κατειλημμένο απο ναυτιλιακές εγκαταστάσεις που εμποδίζουν την πρόσβαση και τη θαλασσινή θέα, όμως η μεντίνα της πόλης είναι αξιόλογη.

Η Μεντίνα που κυριολεκτικά σημαίνει “πόλη”, είναι ένα χαρακτηριστικό πολεοδομικό τμήμα που απαντάται σε πολλές πόλεις του ισλαμικού κόσμου και ειδικότερα στη Βόρεια Αφρική. Συνήθως περιβάλλεται από τείχη και αποτελείται από στενούς και λαβυρινθώδεις δρόμους που αποπροσανατολίζαν τους εισβολείς. Οι μεντίνες συνήθως περιέχουν ιστορικά μνημεία, παλάτια, τζαμιά και παζάρια, τα λεγόμενα souk. Οι αγορές και τα παζάρια είναι πόλος έλξης για εμένα αλλά και κάθε επισκέπτη, και το πολύχρωμο souk του Sfax δεν αποτελεί εξαίρεση. Τα σοκάκια πλημμυρίζονται από αρώματα μπαχαρικών και κάθε λογής εμπόρευμα, ρούχα, παπούτσια, κιλίμια, κοσμήματα, χειροτεχνήματα τρόφιμα, όπως σε κάθε αγορά του Αραβικού κόσμου. Το Μεγάλο Τζαμί του Sfax που χτίστηκε την ίδια εποχή με τη μεντίνα το 849 μ.Χ. βρίσκεται σε κατάσταση επισκευών, που όμως δεν αφαιρούν κάτι από την αίγλη του, την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και την ατμόσφαιρα που αποπνέουν οι προαύλιοι χώροι και η μεγάλη αίθουσα της προσευχής με τα χαλιά και τους μαρμάρινους κίονες. Απ’ ό,τι διάβασα, υπό κανονικές συνθήκες δεν είναι προσβάσιμο σε μη μουσουλμάνους όποτε ήταν τύχη να το δω. H υπολειπόμενη διαδρομή της ημέρας είναι μακρά και δεν προβλέπεται να βρεθεί εστιατόριο στον προορισμό που θα φτάσουμε άγρια μεσάνυχτα, οπότε ο ανεφοδιασμός του στομάχου θα γίνει σε ταβέρνα τους Sfax με όνομα Elgolla. Αν και είμαι φαν των παραδοσιακών εστιατορίων, δεν περίμενα τόσο ενδιαφέρον μενού όπως μακαρόνια με θαλασσινά μαγειρεμένα σε πήλινο δοχείο, χταποδάκι, γαρίδες και λιχουδιές της Μεσογείου. 


Μatmata

Φτάνουμε γύρω στα μεσάνυχτα στην τοποθεσία του ξενοδοχείου, λίγο μετά τον οικισμό της Matmata. Η επιγραφή όμως γράφει “μουσείο” και η βαριά διπλή πόρτα με την καμάρα είναι επίσης παραπλανητική. Τελικά υπάρχει κάποιος να μας υποδεχτεί και να μας δώσει ένα όμορφο δωμάτιο σε χωριάτικο στιλ. Το ξενοδοχείο διαθέτει πισίνα, προφανώς για τη θερινή περίοδο μιας και τις μέρες αυτές του Μάρτη το κλιματιστικό μετα βίας κατάφερε να ζεστάνει το δωμάτιο. Μια παρέα νεαρών κάνει ένα μικρό πάρτι στον εξωτερικό χώρο. Τελικά δε θα πουμε όχι στο δείπνο που είχε ετοιμαστεί για εμάς.

Η επομένη μέρα ξεκινά πάλι με ένα πλούσιο φαγητό, ένα παραδοσιακό πρωινό που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει chakchouka (αβγά με σάλτσα τομάτας), Mlawi (λεπτές πίτες), μέλι, humus και βέβαια χουρμάδες. 

Η Ματμάτα είναι μια μικρή πόλη Βερβέρων που φημίζεται για μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική υπόσκαφων κατασκευών που αποτελούσαν «τρωγλοδυτικές» κατοικίες.

Οι τυπικές δομές του χωριού δημιουργούνται με το σκάψιμο ενός μεγάλου λάκκου στο έδαφος. Γύρω από την περίμετρο αυτού του λάκκου σκάβονται τεχνητές σπηλιές για να χρησιμοποιηθούν ως δωμάτια, με ορισμένα σπίτια να περιλαμβάνουν πολλαπλούς λάκκους, που συνδέονται με περάσματα. Το 1969, μετά από περίοδο έντονων βροχοπτώσεων πολλά υπόσκαφα κατέρρευσαν, όμως αρκετοί κάτοικοι επέμειναν στο να τα ανακατασκευάσουν. Η Matmata είναι δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο και κάποιοι από τους κατοίκους ζουν από τις λαογραφικές επισκέψεις στα σπίτια τους. Μια συμπαθέστατη οικογένεια μας υποδέχτηκε στο φτωχικό της φιλόξενα, παρά το γλωσσικό χάσμα, μας κέρασε ψωμί, μέλι και λάδι. Από τα συμφραζόμενα μας εξήγησαν πως ζουν ευτυχισμένοι με αυτό τον απλό τρόπο ζωής και δε θα άντεχαν τη ζωή στην πόλη. Δε ζήτησαν χρήματα, το φιλοδώρημα που προσφέραμε το δέχτηκαν μετά από επιμονή μας.  


Douz

Η πόλη της Douz είναι η “πύλη της Σαχάρας”. Αποτελεί μια όαση με πάνω από 500.000 φοίνικες στην περιοχή και στο παρελθόν αποτελούσε σημαντικό σταθμός στις διαδρομές των καραβανιών στη Σαχάρα. Σήμερα, είναι ένας προορισμός για τουρίστες που επιθυμούν να δουν την έρημο και ένα σημείο εκκίνησης για πεζοπορίες, βόλτες με καμήλα ή τετρακίνητο όχημα. 

Δυο μήνες μετά την περιπλάνηση μου σε μια άλλη πλευρά της Σαχάρας, στη Μαυριτανία, η έρημος με υποδέχεται και πάλι. Περίμενα ότι λόγω τουρισμού, η Douz θα ήταν γεμάτη από προσφορά για τουριστικά tour, όμως συναντώ μια πόλη που κινείται σε καθημερινούς ρυθμούς χωρίς ίχνος τουριστών. Κατευθυνόμαστε ανατολικά έξω από την πόλη, όπου η έρημος φτάνει μέχρι την άκρη του δρόμου, αλλά δε βρίσκουμε κάποιο εντυπωσιακό σημείο πρόσβασης. Ο δρόμος οδηγεί στα Αλγερινά σύνορα, οπότε επιστρέφουμε πίσω προς τη Douz όπου συναντάμε έναν ντόπιο μέσα σε ένα SUV που μας προτείνει να τον ακολουθήσουμε. Είναι ο ιδιοκτήτης εταιρίας με quad bikes (αυτά που πολλοί ονομάζουν “γουρούνες”) και μερικές καμήλες. Φυσικά δε θα ιππεύσουμε καμήλες που ζουν σε αμφίβολες συνθήκες αλλά θα απολαύσουμε τα πλαναρίσματα στην άμμο με τα μηχανοκίνητα. Παρά τη διασκεδαστική αυτή δραστηριότητα, η Σαχάρα που σε αυτό το σημείο έχει ανοιχτόχρωμη άμμο, δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα. Μου φαίνεται λιγότερο μαγευτική από την απεραντοσύνη της Μαυριτανίας, του Μαρόκου, του Σουδάν…


Chott el Djerid

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αλυκή της Σαχάρας, με έκταση περί τα 7.000 km2. Λόγω του κλίματος όπου οι ημερήσιες θερμοκρασίες το καλοκαίρι φτάνουν τους 50 °C, το νερό εξατμίζεται από τη λίμνη. Το καλοκαίρι το Chott el Djerid είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου αποξηραμένο και εμφανίζεται το φαινόμενο οπτικής ψευδαίσθησης, γνωστό και ως fata morgana. Μια ευθεία πολλών χιλιομέτρων περνά διαμέσου της λίμνης που έχει ελάχιστο νερό σε κάποια σημεία. 

Ακολουθώντας μια περιφερειακή διαδρομή σε ένα ενδιαφέρον ημιέρημο τοπίο, κατευθυνόμαστε σε δύο τοποθεσίες που αποτέλεσαν σκηνικά για τις κινηματογραφικές ταινίες “Πόλεμος των Άστρων”.  Στην πρώτη, στην περιοχή Nefta, διασώζονται κάποια από τα κτίρια της φανταστικής πόλης Mos Espa. Αν και ορισμένα από τα σκηνικά έχουν καταστραφεί από τον χρόνο και τα περίχωρα της ερήμου, πολλές από τις κατασκευές εξακολουθούν να στέκονται και έχουν προστεθεί κάποιες πρόχειρες κατασκευές που θυμίζουν πυραύλους για να προσελκύουν επισκέπτες. Το σημείο είναι πολύ τουριστικό και οι καμηλιέρηδες σπεύδουν προς άγραν πελατών. Η εκμετάλλευση των ζώων για τουριστικούς λόγους είναι κάτι που προσπαθώ όσο μπορώ να μην υποστηρίζω, γι’ αυτό θα αρκεστώ σε μια απλή αγκαλιά.  Το δεύτερο σημείο ονομάζεται camel’s head και είναι μια απότομη ορθοπλαγιά που η απόληξή της έχει πράγματι σχήμα κεφαλής καμήλας. Η θέα πάνω στο χωμάτινο λόφο είναι εντυπωσιακή, μια αχανής έκταση άνυδρων λιμνών εκτείνεται στον ορίζοντα. Ο δρόμος της επιστροφής είναι κάπως ασαφής, πρόκειται ουσιαστικά για διόδους αμμώδους εδάφους ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση. Ένας ντόπιος μοτοσικλετιστής μας παροτρύνει να τον ακολουθήσουμε οδηγώντας μας στη σωστή διαδρομή.


Tozeur

Στην Tozeur περιπλανιόμαστε σε μια ακόμα γραφική μεντίνα. Η προσεγμένη πόλη με το μεγάλο τζαμί αποκτά μπρούτζινα χρώματα υπό το φως του δειλινού. Ξαφνικά μουσικές και μια εορταστική παρέλαση κατακλύζει τον κεντρικό δρόμο. Δε μοιάζει με γάμο, δε θα μάθω την αφορμή των εορτασμών αλλά θα παρασυρθώ με το πλήθος απαθανατίζοντας τις στιγμές. Σε μια παραδοσιακή ταβέρνα απολαμβάνουμε τα τοπικά εδέσματα πριν ξεκινήσουμε τη βραδινή οδήγηση χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, προσπαθώντας να καλύψουμε χιλιομετρική απόσταση. Μετά από 4 ώρες οδήγησης οι δυνάμεις μας εγκαταλείπουν στην πόλη Kairouan όπου θα καταλύσουμε σε ένα οικονομικό και ταυτόχρονα πολυτελές ξενοδοχείο.


Kairouan

Ομολογώ πως δεν είχα διαβάσει γι’ αυτή την πόλη που αποδεικνύεται η ομορφότερη του ταξιδιού αυτού. To πρωινό φως αποκαλύπτει μια πόλη ονειρική, η μεδίνα της Kairouan μοιάζει βγαλμένη από μια άλλη εποχή. Τα μνημειώδη τείχη και οι πύλες της, τα ήσυχα σοκάκια της, έχουν αλλάξει ελάχιστα στο πέρασμα των αιώνων, με απλά, κατάλευκα σπίτια με πόρτες, καμάρες και παράθυρα βαμμένα σε φωτεινά μπλε και πράσινα. Το πιο διάσημο κτίριο είναι το Μεγάλο Τζαμί του 9ου αιώνα, ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά κτίρια στον ισλαμικό κόσμο. Καθώς οι καθημερινοί ρυθμοί αρχίζουν να δίνουν ζωή στην πόλη, αναμειγνυόμαστε με τους κατοίκους και εξερευνούμε τα σοκάκια, τις τοπικές αγορές, το εκπληκτικής αρχιτεκτονικής αρχοντικό του πρώην κυβερνήτη που πλέον είναι κατάστημα χαλιών και βέβαια το Μεγάλο Τζαμί από την οροφή γειτονικού καταστήματος.  Το Bir Barouta είναι ένα ιερό πηγάδι του 17ου αιώνα που ο μύθος λέει ότι συνδέεται με την πηγή Zamzam στη Μέκκα. Μια καμήλα βαδίζει σε κύκλο αντλώντας νερό από το μαγκάνι του ιερού πηγαδιού που βρίσκεται μέσα σε κτίριο. Αυτή η όχι τόσο φιλοζωική πρακτική που είχα συναντήσει και στην Υεμένη, θεωρείται σημαντικό πνευματικό τελετουργικό στην πόλη αυτή.


Τύνιδα

Η μεντίνα της Τύνιδας είναι ένας λαβύρινθος με σοκάκια, μια από τις πιο εντυπωσιακές μεσαιωνικές μεδίνες στη Βόρεια Αφρική και ένας από τους μεγάλους θησαυρούς της Τυνησίας. Φιλοξενεί πολυάριθμα σκεπαστά σουκ που πωλούν τα πάντα, από παπούτσια μέχρι ναργιλέ, καθώς επίσης πολυσύχναστες καφετέριες και κατοικημένες περιοχές που διακρίνονται από μεγάλες, χρωματιστές πόρτες. Ιστορικά ανάκτορα, χαμάμ, τζαμιά και μεντρεσέδες (σχολεία του Κορανίου) είναι διάσπαρτα, διακοσμημένα με πλακάκια και μαρμάρινες στήλες.

Η αρχιτεκτονική της Medina είναι ιδανική για το τοπικό κλίμα, με στενά δρομάκια που είναι δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά το χειμώνα.

Η μεντίνα κατακλύζεται από νεολαία που απολαμβάνει το ναργιλέ της, κάνει κοινωνικές επαφές και φλερτ. Ακόμα και έξω από τη μεντίνα, η Τύνιδα παρουσιάζει μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, με αρκετά εντυπωσιακά νεοκλασικά κτίρια που συνυπάρχουν με τη σύγχρονη πόλη. Μοναδικός παράγοντας δυσαρέσκειας είναι το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα σε συνδυασμό με την επιθετική οδήγηση.


Sidi bou Said

Nτυμένο σε χαρακτηριστικά γαλανόλευκο χρώματα, με τα λιθόστρωτα δρομάκια και την εκπληκτική θέα των γαλαζοπράσινων νερών, το χωριό Sidi Bou Saïd θυμίζει πολύ ελληνικό νησί. Πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα, διασημότερα και πιο τουριστικά σημεία στην Τυνησία. Πήρε το όνομά του από ένα ιερό πρόσωπο των Σούφι και η χαρακτηριστική του αρχιτεκτονική δεν έχει επιρροές από Ελλάδα, αλλά είναι μείγμα Οθωμανικής και Ανδαλουσιανής παράδοσης. Έχει αποτελέσει σημείο έμπνευσης και εγκατάστασης πολλών Γάλλων διανοούμενων και καλλιτεχνών όπως ο Paul Klee.

Τις απογευματινές ώρες το χωριό κατακλύζεται από τουρίστες, πουθενά αλλού στη χώρα δε συναντά κανείς τόσους. Αυτό έχει ενδιαφέρον, αλλά την πραγματική μαγεία του σημείου την απολαμβάνει κανείς τις πρώτες πρωινές ώρες που είναι εντελώς άδειο. 

Η διαμονή μας σε ένα μικρό αρχοντικό με έναν πανέμορφο εσωτερικό κήπο και οι γευστικές εμπειρίες στην πόλη, συμπληρώνουν την αλησμόνητη αυτή εμπειρία.

Πριν την περιήγησή μας στην ευρύτερη περιοχή της Καρχηδόνας, επισκεπτόμαστε το λιμάνι κάτω από το βράχο του Sidi bou Said που δεν παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Παντού στην περιοχή ισχύει ελεγχόμενη στάθμευση αλλά τις προηγούμενες μέρες είχαμε βρει νόμιμη στάθμευση δωρεάν σε παράπλευρους δρόμους, όχι πολύ μακριά από την τουριστική περιοχή. Στο λιμάνι που αυτή την πρωινή ώρα δεν έχει προσέλευση κόσμου, σταθμεύσαμε στη συνέχεια ενός πεζοδρομίου πάνω σε ένα ανοιχτό σημείο χωρίς πλακόστρωση. Επιστρέφοντας βλέπουμε στον τροχό του αυτοκινήτου, δαγκάνα ακινητοποίησης. Ευτυχώς βρίσκονται ακόμα εκεί οι υπάλληλοι του δήμου, πληρώνουμε επί τόπου το πρόστιμο (€10) και ελευθερώνουν το όχημα. Αναλογίζομαι με τρόμο την περίπτωση να είχα επικείμενη πτήση και οι υπάλληλοι να μη βρίσκονταν στο σημείο.


Καρχηδόνα

Η Καρχηδόνα από τον 6ο π.Χ., ήταν η βάση μιας ισχυρής εμπορικής αυτοκρατορίας που εκτείνονταν σε ολόκληρη τη νότια Μεσόγειο και φιλοξενούσε έναν πληθυσμό μισού εκατομμυρίου ανθρώπων. Η Καρχηδόνα έγινε η πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Αφρικής και σήμερα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Η σύγχρονη Καρχηδόνα είναι πολύ πλούσια περιοχή, με πολυτελείς κατοικίες, ελίτ σχολεία, μεγάλο αριθμό αρχαιολογικών χώρων και μουσείων και την παραθαλάσσια κατοικία του ίδιου του Προέδρου γεγονός που σημαίνει και πολυάριθμη αστυνομία. Ένα από τα αρχαιολογικά σημεία ενδιαφέροντος είναι τα Λουτρά του Αντωνίου που κτίστηκαν τον 1ο αιώνα κατά τη διακυβέρνηση του ομώνυμου Ρωμαίου αυτοκράτορα. Στο λόφο Byrsa βρίσκονται ερείπια της ακροπόλεως και o ρωμαιοκαθολικός ναός St Louis. Άλλα σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος δε θεώρησα ότι αξίζουν το εισιτήριο εισόδου και το χρόνο. Το προεδρικό μέγαρο είναι αυστηρά φρουρούμενο και η φωτογράφισή του απαγορεύεται.

Γειτονικά της Καρχηδόνας βρίσκεται η μεγάλη παραλία La Μarsa και ο οικισμός La Gulette και το λιμάνι ακτοπλοϊκής σύνδεσης με την Ιταλία και η μεγάλη λιμνοθάλασσα της Τύνιδας.

Η Τυνησία είναι ένας πολύ επισκέψιμος προορισμός της Μεσογείου και αυτό είναι δικαιολογημένο καθώς συνδυάζει εντυπωσιακές εναλλαγές τοπίων, ιστορία και παραδόσεις, αρχιτεκτονική και μνημεία, αξιόλογη κουζίνα και ανέσεις που δε διαφέρουν από εκείνες της Ευρώπης, όλα αυτά μαζί με τον εξωτισμό μιας ισλαμικής βορειοαφρικανικής χώρας. 

©Αλέξανδρος Τσούτης

Share this Post


Video




Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *