ιορδανία

Φωτογραφίες


Ιορδανία


🇯🇴

Η Ιορδανία είναι ένα αραβικό βασίλειο στη Μέση Ανατολή σχεδόν εσώκλειστο, με ένα μικρό κομμάτι ακτογραμμής στην Ερυθρά Θάλασσα. Ένας τόπος όπου κυριαρχούν από άγονα, άνυδρα εδάφη μέχρι έρημο, ενώ τη μακρά ιστορία του μαρτυρούν πολλά και εντυπωσιακά μνημεία. Στα νεότερα χρόνια και παρ’ ότι βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα ταραχώδη γωνιά του πλανήτη, απολαμβάνει ειρήνη και ασφάλεια σπάνια για τα δεδομένα της περιοχής.


Άνθρωποι

Οι Ιορδανοί είναι λαός φιλικός, ευγενής και φιλόξενος προς τον ξένο. Οι παραδοσιακές συνήθειες και τα έθιμα παντρεύονται αρμονικά με τις μοντέρνες δυτικές επιρροές, ενώ τα αγγλικά ομιλούνται ευρέως. Ιδιαίτερη εθνογραφική οντότητα παρουσιάζουν οι Βεδουίνοι νομάδες αλλά και ένας σημαντικός αριθμός Παλαιστινίων πρόσφυγων που έχουν βρει καταφύγιο στη χώρα αυτή.


Τόποι

Η πρωτεύουσα Amman, μια πόλη τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων είναι πυκνά χτισμένη πάνω σε μια ευρεία περιοχή που περιλαμβάνει αρκετούς λόφους. Θα συναντήσει αρκετά μνημεία κανείς εδώ, όπως τα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης και του παλατιού Umayyad που δεσπόζουν σε ένα βράχο στο κέντρο της πόλης, το ρωμαϊκό θέατρο, μουσεία και τζαμιά. Το Amman είναι μια αρκετά κοσμοπολίτικη πόλη και η χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της Μέσης Ανατολής με τα μπεζ κτίρια αναμειγνύεται με αποικιοκρατικές επαύλεις αλλά και κάποιους σύγχρονους ουρανοξύστες.

Το διασημότερο όμως μνημείο της χώρας είναι αυτό της μαγευτικής Petra, που πρόσφατα ανακηρύχθηκε ως ένα από τα  “Νέα 7 Θαύματα” του κόσμου. Οι γιγαντιαίοι ναοί του βασιλείου των Ναβαταίων, λαξευμένοι στα κόκκινα πετρώματα της περιοχής χρονολογούνται έως και τον 5ο π.Χ. αιώνα. Άλλα σημεία ενδιαφέροντος είναι η Νεκρά Θάλασσα, μια μεγάλη λίμνη υψηλής αλατότητας που βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της γης, 430 μέτρα χαμηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας. Ακόμα, το “Αρειανό” τοπίο της κόκκινης ερήμου Wadi Rum, η παραθαλάσσια Aqaba, η πόλη Madaba με τα βυζαντινά μνημεία, πολλά μεσαιωνικά κάστρα και βέβαια αυθεντικά μικρά χωριά καθώς φυσικό περιβάλλον πεζοπορικού ενδιαφέροντος με φαράγγια και ορεινά μονοπάτια.



Jordan

Για φαλάφελ στον πλανήτη Άρη!

Φεβρουάριος 2017, Φεβρουάριος 2018


Από την πρώτη επίσκεψη στη χώρα: Όταν συναντάς σε μια ξένη χώρα μια παρέα με όπλα, ενώ κουβαλάς χρήματα, φωτογραφικές, τι κάνεις;
1) Το βάζεις στα πόδια
2) Τους ζητάς να βγάλετε selfie
(τα όπλα ήταν ψεύτικα τελικά)
Περισσότερα...

Η Ιορδανία έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός μετά από την έναρξη των πτήσεων χαμηλού κόστους με προορισμό την Aqaba. Οι δικές μου δύο επισκέψεις στη χώρα αυτή ήταν όμως πριν από αυτό το γεγονός και συνεπώς με υψηλότερο κόστος και την υποχρέωση έκδοσης βίζας στο αεροδρόμιο του Αμμάν. Και τις δύο φορές οι μετακινήσεις έγιναν με ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο που προσέθεσε σημαντικά στην εμπειρία και ελαφρώς στην περιπέτεια. Στο 2o ταξίδι, το Φεβρουάριο του 2018, φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα στο Αμμάν και αφού παραλάβαμε το μικρό αυτοκίνητο, ξεκινήσαμε με ολονύκτια οδήγηση για την έρημο της Wadi Rum. Ο συντομότερος δρόμος, η λεωφόρος της ερήμου (Desert highway) απαιτεί 324 χλμ. άνετης οδήγησης. Όμως τη βραδιά εκείνη, αντίθετα με τη στερεοτυπική εικόνα που έχει κανείς για τη Μέση Ανατολή, μια κακοκαιρία με ψιλόβροχο και πυκνή ομίχλη μας υποδέχτηκε και ομολογώ πως δυσκολεύτηκα αρκετά στο τιμόνι. Στο δρόμο δεν υπήρχε κανένας σταθμός εξυπηρέτησης για να κάνει διάλειμμα κανείς, ούτε ένα καφενείο ανοιχτό, άλλωστε δεν πίνω καφέ και δεν είχαμε συνάλλαγμα! Λίγο πριν το ξημέρωμα, η κόπωση ήταν έντονη και κάναμε μια στάση στο έρημο τοπίο για να κοιμηθούμε έστω για λίγο μέσα στο αμάξι, όμως το δριμύ ψύχος έκανε απέλπιδα την προσπάθεια.

Wadi Rum

Η ανατολή αποκαλύπτει στο βάθος το μαγευτικό τοπίο και ο πορφυρός ουρανός σε συνδυασμό με την κόκκινη παλέτα των άνυδρων βουνών της ερήμου, δίνουν την αίσθηση πως οδηγείς σε έναν άλλο πλανήτη. Ο ήλιος ρίχνει τις πρώτες του αχτίδες καθώς στρίβουμε από τον αυτοκινητόδρομο αριστερά για την είσοδο του εθνικού πάρκου της Wadi Rum. Οι μικροί οικισμοί της περιοχής αρχίζουν να ξυπνούν και σε ένα παντοπωλείο προσπαθώ να αγοράσω κάποια πράγματα και να ανταλλάξω λίγο συνάλλαγμα. Λίγο πιο κάτω, ένα τρένο-αντίκα των αρχών του 20ου αιώνα, στέκει καταμεσής της ερήμου. Φτάνοντας τελικά στην είσοδο και αφού πληρώσουμε ένα μικρό εισιτήριο, τηλεφωνούμε στον ιδιοκτήτη του καταλύματος όπου θα μείνουμε. Ο Saleem είναι ένας ευγενέστατος και φιλόξενος βεδουίνος. Αφού αναπαυτήκαμε πίνοντας τσάι στο σπίτι του, που βρίσκεται στο μικρό οικισμό της Wadi Rum, συζητήσαμε για ένα ημερήσιο tour με όχημα 4Χ4 και ήταν πολύ δεκτικός στη διαπραγμάτευση της τιμής. Έτσι την υπόλοιπη μέρα είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε στη μαγεία της κόκκινης ερήμου, να βιώσουμε την απόκοσμη αύρα της, να θαυμάσουμε τους γεωλογικούς σχηματισμούς, να κυλιστούμε στους αμμόλοφους, να προσεγγίσουμε άγριες καμήλες, να βαδίσουμε στα φαράγγια και να σκαρφαλώσουμε στους βράχους. Και παρ’ ότι η Wadi Rum δεν είναι τόσο ερημική έρημος μιας και αποτελεί πόλο έλξης αρκετών επισκεπτών, είναι ίσως μια από τις πιο εντυπωσιακές στον κόσμο.

Το κατάλυμα του Saleem ονομάζεται Wadi Rum Quiet village και διαθέτει μεγάλες σκηνές με αναπαυτικά κρεβάτια και χοντρές χειροποίητες κουβέρτες για το κρύο. Όλοι οι χώροι, όπως και οι κοινόχρηστες τουαλέτες ήταν υπερβολικά καθαρά, θαρρείς πως ήταν ολοκαίνουργια όλα. Το δειλινό απογείωσε τη μαγεία της ημέρας, πλάι στη φωτιά των βεδουίνων που ζουν σε παρακείμενη καλύβα.

Το βράδυ μέσα σε μια μεγάλη διαμήκη σκηνή απολαύσαμε δείπνο με πλούσιο μπουφέ από λαχταριστές γεύσεις της Μέσης Ανατολής, με πιο δημοφιλές το humus.

Φεύγοντας από τη Wadi Rum με αλησμόνητες εικόνες, φτάνουμε στο αυτοκίνητό μας με μια μικρή έκπληξη. Συνηθισμένος στη χώρα μου με όχημα που διαθέτει αυτόματο σύστημα φώτων, είχα ξεχάσει αναμμένο το διακόπτη και η μπαταρία ήταν νεκρή. Οι λιγοστοί ντόπιοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί, όμως στο ερημικό αυτό σημείο δεν υπάρχουν υποδομές για να μας βοηθήσουν. Μετά από ώρα, για καλή μας τύχη βρέθηκε ένα όχημα που διέθετε καλώδια φόρτισης και μας βοήθησαν να ξεκινήσουμε.

Petra

Περίπου 120χλμ χωρίζουν τη Wadi Rum από την πόλη της Wadi Musa και τον αρχαιολογικό χώρο της Petra. Η μαγευτική αρχαία πόλη του βασιλείου των Ναβαταίων, είναι εξ ολοκλήρου λαξευμένη στα κόκκινα ψαμμιτικά πετρώματα, ένα θαύμα της αρχιτεκτονικής για την εποχή της που αποτέλεσε ορόσημο πολλών πολιτισμών, κόμβο εμπορικής δραστηριότητας και κατακτήσεων Αράβων, Εβραίων, Ρωμαίων, Ελλήνων και Περσών. Μιας και ήταν η 2η επίσκεψή μου στον τόπο αυτό, προσπάθησα να το “παίξω” έξυπνος αποφεύγοντας το εισιτήριο των περίπου €65, επιλέγοντας μια περιφερειακή διαδρομή από τα βουνά. Θεωρητικά είναι δυνατό, όμως σε πολλά σημεία του βουνού υπάρχουν φύλακες και η ανόητη πρωτοβουλία μου να παρανομήσω το μόνο που προσέφερε σ’ εμένα και την παρέα μου ήταν μια ανούσια καθυστέρηση. Σίγουρα συμφέρει καλύτερα η έκδοση του Jordan Pass , που με $99 καλύπτει τη βίζα της Ιορδανίας (δεν απαιτείται για είσοδο από Άκαμπα) και το εισιτήριο για όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας. Μετά από μια διαδρομή δύο χιλιομέτρων μέσα από ένα επιβλητικό, στενό φαράγγι, ξεπροβάλλει το αριστουργηματικό μνημείο που είναι γνωστό ως “θησαυροφυλάκιο” (Al Khazneh). Ένα περίτεχνο αρχιτεκτόνημα ύψους 40 μέτρων, σμιλεμένη στον κάθετο βράχο με εμφανείς επιρροές της Ελληνιστικής, Αλεξανδρινής και Ρωμαϊκής περιόδου, με κίονες Κορινθιακού ρυθμού και γλυπτά που απεικονίζουν ελληνικές και αιγυπτιακές θεότητες. Συνεχίζοντας, στην πορεία συναντά κανείς πολλά ακόμα μνημεία, μεταξύ άλλων το ρωμαϊκό θέατρο, και πολλοί λαξευτοί τάφοι οι οποίοι κατοικούνταν μέχρι τη σύγχρονη εποχή από βεδουίνους, που τώρα έχουν μεταφερθεί σε παρακείμενο χωριό και δικαιούνται να ασκούν τουριστικές εμπορικές δραστηριότητες μέσα στον αρχαιολογικό χώρο. Μετά το τέλος της κοιλάδας, ξεκινά ένα ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί σε ένα μνημείο παρόμοιο και εξίσου αξιοθαύμαστο με το “θησαυροφυλάκιο”. Πρόκειται για το λεγόμενο “Μοναστήρι”, που βρίσκεται σε ένα οροπέδιο που προσφέρει μαγευτική θέα όχι μόνο στη διαδρομή μέχρι εκεί, αλλά και συνεχίζοντας προς δύο κοντινές κορυφές όπου υπάρχει από ένα μικρό καφενείο με συγκλονιστική άποψη της γύρω περιοχής και της ερήμου. Μόλις πέσει το σκοτάδι, ο αρχαιολογικός χώρος, άδειος πλέον από τουρίστες αποκτά μια άλλη μαγεία. Κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη, στις 8:30μμ συντελείται μια βραδινή παράσταση ηχοχρώματος, με κεριά και μουσική επένδυση παραδοσιακού οργάνου, αλλά με ξεχωριστό εισιτήριο (€20).

Στην κατά τ’ άλλα αδιάφορη πόλη της Wadi Musa υπάρχει πληθώρα ξενοδοχείων και εστιατορίων. Από εδώ, ακολουθώντας την ορεινή διαδρομή που στη συνέχεια κατηφορίζει μέχρι το χαμηλότερο σημείο της γης στη Νεκρά Θάλασσα, θα συναντήσεις εντυπωσιακά, άνυδρα τοπία και γραφικές κωμοπόλεις και χωριά. Μια περιοχή που αφθονούν κάστρα των σταυροφόρων, όπως το Montréal castle στο Al Shoubak που αγναντεύει από την κορυφή των ωχρών βράχων το κενό της ερήμου. Το χωριουδάκι Dana είναι ένα δημοφιλές σημείο στάσης με παραδοσιακό καφενέ, ένα μικρό τζαμί και εντυπωσιακή θέα. Κατηφορίζοντας προς τη Νεκρά Θάλασσα βρισκόμαστε πλέον σε υψόμετρο έως και -430μ. Μια παράκαμψη μέσα στα χωριά που βρίσκονται κοντά στην αλμυρή αυτή λίμνη, θα μας χαρίσει μια ενθουσιώδη υποδοχή και μια ξεχωριστή εμπειρία παραδοσιακής φιλοξενίας των ντόπιων. Παρά το γλωσσικό χάσμα, θα μας φιλέψουν με τα λίγα αγαθά μιας σπιτικής γιορτής και με δυσκολία θα μας αφήσουν να φύγουμε. Οι γυναίκες, πιο ντροπαλές, τηρούσαν απόσταση από τους άντρες και δεν επιθυμούσαν επ’ ουδενί να φωτογραφηθούν.

Nεκρά Θάλασσα

Η κολύμβηση στη Νεκρά Θάλασσα είναι μια εμπειρία που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Τα ποσοστά αλατότητας προκαλούν έντονη άνωση και νιώθεις σα μπαλόνι που επιπλέει στην επιφάνεια. Κρυσταλλικοί σχηματισμοί αλατιού δημιουργούν αλλόκοτα φαινόμενα στις ακτές. Το νερό έχει ικανοποιητική θερμοκρασία ακόμα και το χειμώνα και η αίσθησή του είναι παράξενα πηχτή και κολλώδης. Βγαίνοντας από το νερό, η συσσώρευση του αλατιού στο δέρμα είναι τόσο μεγάλη που είναι αδύνατο να φορέσεις ρούχα ή να μπεις στο αυτοκίνητο χωρίς ντους με γλυκό νερό. Επιπλέον, από την τριβή το δέρμα παιθαίνει εγκαύματα αν παραμέινει με τόσο αλάτι. Αυτή τη φορά πληρώσαμε ένα μικρό ποσό σε ένα ξενοδοχείο που ήταν υπό ανακαίνιση για να μας επιτραπεί η είσοδος στην προβλήτα του που διέθετε ντουζιέρες. Στο προηγόυμενο ταξίδι είχαμε κολυμπήσει σε δημόσια ακτή και ένας ντόπιος μας υπέδειξε τον αγωγό ενός εργοστασίου επεξεργασίας υδάτων όπου ξεπλυθήκαμε!

Στο φαράγγι Mujib μπορεί κανείς να επιδοθεί σε πεζοπορίες και canyoning, όμως και αυτή τη φορά η λειψυδρία είχε παύσει τις δραστηριότητες.

Madaba

Στη συνέχεια αντί για τη συνέχιση της παραλίμνιας διαδρομής μέχρι το Αμμάν, επιλέγουμε έναν στενό, στριφογυριστό δρόμο σε μια έρημη αγροτική περιοχή μέχρι να συναντήσουμε τη Madaba. Εκτός από τη γραφικότητά της, η πόλη είναι διάσημη για τη Βυζαντινή ιστορία της, με την Ελληνορθόδοξη Βασιλική του Αγίου Γεωργίου και το περίφημο ψηφιδωτό με το χάρτη των Αγίων Τόπων. Ακόμα, ο Ναός του αποκεφαλισμού του Ιωάννη του Βαπτιστή βρίσκεται εδώ. Οι κάτοικοι της πόλης ήταν ιδιαίτερα φιλικοί, κάποιος σταμάτησε με το αυτοκίνητο αυτοβούλως για να μας βοηθήσει σε ό,τι αναζητούσαμε. Κάποια από τα εστιατόρια ήταν εντυπωσιακά, ένα από αυτά μέσα σε αυλή περίκλειστη από παλιά πέτρινα κτίρια.


Αμμάν

Tο Αμμάν είναι μια πόλη με αρκετό ενδιαφέρον που συνήθως προσπερνούν πολλοί επισκέπτες. Τα τζαμιά, οι αγορές, τα υπαίθρια μαγαζιά που σερβίρουν φαλάφελ, τα μοντέρνα cafe με τους ναργιλέδες, το ρωμαϊκό θέατρο και βέβαια η Ακρόπολη που δεσπόζει πάνω από την πόλη και η θέα της πόλης από τα πολλά υψίπεδα στα οποία είναι χτισμένη, την κατατάσσουν σε προορισμό που αξίξει να δεις. Η οδήγηση στο Αμμάν όμως είναι απελπιστική, σε σημείο που απορώ πώς ένας τόσο ευγενής λαός είναι δυνατόν να μεταμορφώνεται σε μανιασμένο, αγενή και επικίνδυνο πίσω από το τιμόνι.

Η Ιορδανία αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της Μέσης Ανατολής, διατηρώντας ίσως τις πιο ειρηνικές και φιλόξενες συνθήκες στην περιοχή και ανταμείβοντας με το παραπάνω τον επισκέπτη.

©Alexandros Tsoutis

Share this Post



Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *