Σομαλιλάνδη

Φωτογραφίες


Σομαλιλάνδη


 

Η Σομαλιλάνδη είναι μια… χώρα που δεν υπάρχει. Επισήμως μη αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ ή από οποιαδήποτε άλλη χώρα, αυτό το αυτόνομο κρατίδιο της πολύπαθης Σομαλίας αγωνίζεται να διατηρήσει την ειρήνη και τη σταθερότητα σε μια από τις πιο βίαιες περιοχές του κόσμου, με έναν συνεχιζόμενο εμφύλιο πόλεμο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Οι απαγωγές, η πειρατεία, οι ένοπλες επιθέσεις και οι ληστείες βρίσκονται πάντα στα πρωτοσέλιδα για τη Σομαλία, αλλά σπάνια για τη Σομαλιλάνδη.


Άνθρωποι

Οι άνθρωποι που συναντήσαμε ήταν επιφυλακτικοί με τους επισκέπτες, μερικοί από αυτούς φιλικοί, ενώ κάποιοι άλλοι εχθρικοί, επιθετικοί και θρησκευτικά φανατικοί. Σε έναν πληθυσμό με τέτοια ιδιοσυγκρασία, μεγιστοποιημένη από τις επιπτώσεις του εθισμού του Qat και της ανυπαρξίας τουρισμού, οι σπάνιοι ταξιδιώτες δε νιώθουν απόλυτα ασφαλείς. Προσωπικά δέχτηκα πέτρες που απείλησαν την ακεραιότητά μου, τσάι στο πρόσωπο και επίμονα ερωτήματα σχετικά με τη θρησκεία μου. Ευτυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν απλά περίεργοι και φιλικοί. Καλώς ήλθατε ταξιδιώτες στο “κέρας της Αφρικής”.

* Το Qat είναι ένα φυτό με ελαφρές διεγερτικές επιδράσεις, που χρησιμοποιείται (μασάται) εκτενώς σε καθημερινή βάση στην Υεμένη, τη Σομαλία και τη Νότια Αιθιοπία. Κατατάσσεται ως παράνομο ναρκωτικό στις περισσότερες άλλες χώρες. Αποτελεί σημαντικό μέρος της οικονομίας των χωρών αυτών και ταυτόχρονα ένα κοινωνικό πρόβλημα.


Τόποι

Hargeisa
Η άγνωστη πρωτεύουσα του αυτοανακηρυχθέντος κράτους με την τυπική δόση αφρικανικής σκόνης να συνυπάρχει με γυάλινα κτίρια τραπεζών

Laas Geel
Ένας μοναδικού ενδιαφέροντας αρχαιολογικός χώρος με βραχογραφίες ηλικίας πολλών χιλιετιών. Ένα σπάνιο δείγμα τέχνης της νεολιθικής περιόδου που δε συναντάς σε πολλά μέρη του κόσμου.

Berbera
Το λιμάνι και κέντρο εμπορίου της χώρας αλλά και της γειτονικής Αιθιοπίας, αποπνέει μια εξωτική ατμόσφαιρα εγκατάλειψης ανάμεσα στα μισογκρεμισμένα κτίσματα και τα κουφάρια πλοίων που σκουριάζουν στις ακτές της.



Πάμε για μπάνια στη Σομαλία…

Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2015

Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει, ούτε σαν τα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά με τις ονειρεμένες παραλίες τους. Όλοι μας έχουμε ονειρευτεί καρτποσταλικές εικόνες με φοίνικες στην Καραϊβική, τις Μαλδίβες ή άλλα εξωτικά μέρη. Όμως  εγώ με τον ομοϊδεάτη συνταξιδιώτη μου, παραμονή πρωτοχρονιάς στοιβαζόμαστε σα σαρδέλες στα άθλια μεταφορικά μέσα της νοτιοανατολικής Αιθιοπίας με κατεύθυνση τη Σομαλία, μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο τα τελευταία 30 χρόνια και φυσικά δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των ταξιδιών αναψυχής.

Περισσότερα...

 Παρ’ ότι αγοράσαμε μια επιπλέον θέση ο καθένας μας στο mini bus για να μην καθόμαστε αγκαλίτσα με τους συνεπιβάτες, αυτό δε βελτίωσε κατά πολύ τον διαθέσιμο χώρο. Επίσης έπρεπε να αλλάξουμε 3 mini buses και να προλάβουμε θέσεις ανάμεσα στο ασυγκράτητο πλήθος και τις αποσκευές του -ζωντανές και μη- για τη διαδρομή Harar – Babile – Jijiga – σύνορα. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής ο μπροστινός μου επιβάτης άρχισε να ξερνά ακατάπαυστα πάνω στο κάθισμα. Εκτός του ότι δεν αντέχω καθόλου αυτό το θέαμα, ήταν η εποχή της έξαρσης του ιού Ebola στην Αφρική και μια ανησυχία ομολογώ ότι την είχα. Η συνοριακή γραμμή των δύο χωρών ορίζεται μάλλον από τα σκουπίδια που είναι διάσπαρτα στην αφύλακτη νεκρή ζώνη. Πέφτουν οι απαραίτητες σφραγίδες στα διαβατήρια, στη σελίδα με τη visa που αποκτήσαμε στην Addis Ababa και μπαίνουμε επίσημα σε ένα… ανεπίσημο κράτος. Καλώς ήλθατε στο κέρας της Αφρικής, στη Δημοκρατία της Σομαλιλάνδης, μια αυτόνομη αλλά μη αναγνωρισμένη από κανένα κράτος περιοχή της αιματοβαμμένης Σομαλίας, με δική της σημαία, νόμισμα, κυβέρνηση. Μπαίνοντας στο επόμενο όχημα με κατεύθυνση την πρωτεύουσα Hargeisa εντείνεται και η αγωνία για το άγνωστο καθεστώς που θα συναντήσουμε και για την ασφάλειά μας… Τον κίνδυνο εντοπισμού από την ένοπλη οργάνωση Al-Shabaab για την οποία δύο δυτικοί θα ήταν μάλλον καλό λάφυρο. Άλλωστε, μόλις λίγα χρόνια πριν, εκδηλώθηκαν αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις και το 2011 εκδηλώσεις βίας κατά χριστιανών και ανθρωπιστικών οργανώσεων που τελικά εγκατέλειψαν τη χώρα. Στο μπροστινό μέρος του οχήματος, ανάμεσα στο στοιβαγμένο κόσμο μας χαιρετά ένας ακόμα “τουρίστας”. Είναι ένας Ρώσος, ο θεότρελος Oleg που βάζει “πινέζες” σε κάθε χώρα του χάρτη, με ιδιαίτερη προτίμηση αυτές που έχουν όπλα, κάτι που “δε βρίσκει στη χώρα του” όπως μας είπε. Μαζί μας ταξιδεύει και μια 18χρονη ευγενική και χαμογελαστή Σομαλή που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο της Jijiga. Το όνειρό της είναι να πάει στη Σουηδία, χρησιμοποιώντας το διαβατήριο της δίδυμης αδελφής της που είναι ήδη εκεί.


Hargeisa

Οι πρώτες εντυπώσεις από τη Hargeisa δεν είναι αυτές ακριβώς που περίμενα. Υπάρχει μεν ένα κομμάτι παρακμής, χώμα, σκόνη, καμήλες, μικρά μαγαζάκια στους δρόμους αλλά όλα αυτά συνυπάρχουν με γυάλινα κτίρια τραπεζών, λίγες μοντέρνες κατοικίες και αρκετή κυκλοφοριακή κίνηση στον μοναδικό κεντρικό δρόμο της πόλης. Το ξενοδοχείο που βρήκαμε ονομάζεται Oriental Hotel και ήταν πολύ καλύτερο του αναμενόμενου, οικονομικό και αρκετά καθαρό. Ο υπάλληλος στην υποδοχή μας πληροφόρησε πως έχουν ξαναέρθει Έλληνες, ναυτικοί προφανώς, και μάλιστα ο τελευταίος μερικές βδομάδες πριν. Ο συνταξιδιώτης μου ήταν δύσπιστος περί αυτού και πήγε στοίχημα μια μπίρα, που προφανώς έχασε και δεν εξόφλησε ποτέ μιας και δεν υπάρχει αλκοόλ στην αυστηρά ισλαμική αυτή χώρα. Η εμπορική δραστηριότητα στο λιμάνι της Berbera δικαιολογεί την παρουσία ναυτικών απ’ όλο τον κόσμο. Στους τοίχους του ξενοδοχείου φιγουράρουν φωτογραφίες που το απεικονίζουν κατεστραμμένο, διάτρητο από σφαίρες την εποχή του πολέμου. Ένα στεγασμένο αίθριο στο κέντρο του κτιρίου δίνει μια αίσθηση όασης. Κανονίζουμε με τον Ρώσο να γιορτάσουμε το βράδυ της πρωτοχρονιάς σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο που συγκεντρώνεται η υψηλή τάξη και μάλλον θα υπάρχει αλκοόλ. Η είσοδος κοστίζει $20 αλλά αλκοόλ δεν υπάρχει. Μετανιώνουμε και ζητάμε τα χρήματα πίσω αλλά δυστυχώς έχει κοπεί απόδειξη και δεν είναι εφικτό. Ναι, στη Σομαλιλάνδη, σε αντίθεση με την Ελλάδα, κόβουν αποδείξεις. Καταφύγαμε στο διοργανωτή αλλά κι εκείνος, μετά από αναμονή αρνήθηκε να μας επιστρέψει τα χρήματα. Στο επιχείρημά μας πως είμαστε τουρίστες μας έδωσε την αποστομωτική απάντηση: “Κι εγώ στη χώρα σας είμαι μετανάστης”. Το πάρτι φυλάσσεται από ένοπλους με kalashnikovs, κάτι που δε σε κάνει να νιώθεις άνετα. Κάποια στιγμή μάλιστα προκαλείται μία ένταση, κάποιοι άρχισαν να ωρύονται απευθυνόμενοι τους φρουρούς, για άγνωστο λόγο. Το να βλέπεις ένοπλους σε ταραχή δεν είναι και πολύ καθησυχαστικό, γενικά επικρατεί η αίσθηση ότι οι Σομαλοί είναι οξύθυμος λαός και ανά πάσα στιγμή η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί απρόσμενα.  Στο πάρτι τη βγάλαμε με γλυκά και coca cola που μας τα χρέωσαν επιπλέον. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλικός, οι περισσότεροι νεαρά παιδιά εκπατρισμένων που ήρθαν για διακοπές στη γενέτειρά τους. Το dress code των γυναικών είναι αρκετά ελεύθερο. Μου πλάσαραν μάλιστα και μια κοπέλα για να χορέψω έναν ρομαντικό χορό. Κατά τα άλλα η όλη διοργάνωση θύμιζε σχολικό πάρτι της δεκαετίας του ’80 και το ενδιαφέρον μας εξαντλήθηκε σύντομα.

Πρωινή βόλτα στους σκονισμένους δρόμους της Hargeisa… Από τα ελάχιστα αξιοθέατα που υπάρχουν, κυρίαρχο είναι το μνημείο με το αεροπλάνο MIG, σε ανάμνηση του πολέμου της δεκαετίας του ’80 και της κήρυξης της ανεξαρτησίας του κρατιδίου. Μια ανοιχτή αγορά παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς και τα μαγαζιά της πόλης με τις πολύχρωμα graffiti που επεξηγούν τη δραστηριότητά τους σε όσους στερούνται αναγνωστικής μάθησης. Με μεγάλη συχνότητα συναντά κανείς μαγαζάκια που πωλούν το chatqat), το περίφημο ψυχοτρόπο φυτό που αποτελεί καθημερινή συνήθεια εκτός από εδώ, στην Υεμένη και τη νότια Αιθιοπία. Οι άνθρωποι είναι σχετικά επιφυλακτικοί μιας και δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τουρίστες. Κάποιοι είναι δεκτικοί με τις φωτογραφίες ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Όλοι ανεξαιρέτως μας ρωτούν αν είμαστε δημοσιογράφοι, ακόμα και οδηγοί σταματούν στο δρόμο για να μας κάνουν την ίδια ερώτηση. Παρ’ ό,τι τα αγγλικά πολλών είναι ικανοποιητικά, δεν κατανοούν τη λέξη τουρίστας αλλά μόνο τη λέξη επισκέπτης. Ο όγκος της φωτογραφικής μου μηχανής εντείνει περισσότερο τη δυσπιστία τους. Παντού υπάρχουν υπαίθρια ανταλλακτήρια του ντόπιου νομίσματος σε ογκώδεις δεσμίδες. Ξέρω επίσης πως στη μαύρη αγορά μπορεί κάνεις να εκδώσει διαβατήριο Σομαλίας!!! Ο συνταξιδιώτης μου ενδιαφέρεται γι’ αυτό το σουβενίρ που κοστίζει $40. Ένα πράσινο βιβλιαράκι εμφανίζεται όπου χειρόγραφα συμπληρώνονται τα στοιχεία και τοποθετείται η φωτογραφία στην πρώτη σελίδα. Κάποια καθυστέρηση υπάρχει όμως. Ένας από τους εμπλεκόμενους μας λέει να το παραλάβουμε αργότερα, αλλά το δέλεαρ των μετρητών τον αναγκάζουν να ξετρυπώσει τις επίσημες σφραγίδες του Σομαλικού κράτους, να τις πατήσει στην πρώτη σελίδα, να κολλήσει το νάιλον της πλαστικοποίησης και… έτοιμος ο φίλος μας που πλέον έχει και διαβατήριο Σομαλίας. Μια γυναίκα πας πλησίασε και όταν της είπαμε την καταγωγή μας, μας είπε πως ο γιος της σκοτώθηκε στην Ελλάδα. Είναι από τις στιγμές που πραγματικά δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς.

Λίγο αργότερα στο δρόμο μας πλησιάζει ένας ηλικιωμένος και μας ρωτάει κι αυτός από πού είμαστε. Αρχίζει να μας μιλά σε αρκετά καλά ελληνικά. Πρόκειται για παλιό ναυτικό σε ελληνικά εμπορικά πλοία, που έχει ζήσει για κάποιο διάστημα στον Πειραιά. Η συζήτηση εξελίσσεται μακρά και καθόμαστε σε έναν τοπικό καφενέ για να τα πούμε και να καταγράψουμε την ιστορία του. Ένα πλήθος από περίεργους αρχίζει να συγκεντρώνεται γύρω μας και κάποιοι κάνουν επίμονες ερωτήσεις στο φίλο μας. Εκείνος μας λέει να μη δίνουμε σημασία και εμείς με τη γνωριμία μας αισθανόμαστε πως κατακτήσαμε ένα καθεστώς οικειότητας με τους ντόπιους. Όμως πλανώμαστε και οι ερωτήσεις προς τον παππού συνεχίζονται. Εκείνος αγανακτισμένος τους βρίζει στα ελληνικά και τα σομαλικά και μας αποκαλύπτει πως κάποιοι φανατικοί επιμένουν στη μύησή μας στο Ισλάμ. Εγώ είμαι σίγουρος πως άκουσα τη φράση Al-Shabaab! Προφανώς η κατάσταση δεν ενδείκνυται για ανάπτυξη διαλόγου και εγκαταλείπουμε το μέρος βιαστικά!

Στη βραδινή βόλτα στους δρόμους, ανάμεσα στους υπαίθριους πάγκους των μικροπωλητών ένα ακόμα περιστατικό έρχεται να επιβεβαιώσει το ότι είμαστε σε μια χώρα που η εχθρότητα υποβόσκει. Ίσως έφταιγε και η φωτογραφική μηχανή που απλά κρεμόταν απ’ το λαιμό μας… Ξαφνικά ένα κύπελλο με τσάι εκσφενδονίζεται στα κεφάλια μας. Μου πήρε λίγο να συνειδητοποιήσω τη φύση της επίθεσης και να ανασυνταχτώ, χάνοντας την ψυχραιμία μου και αρπάζοντας μια πέτρα για να ανταποδώσω. Ο δράστης είχε εξαφανιστεί και εμένα με κρατούν τρεις προσπαθώντας να με κατευνάσουν, μεταξύ των οποίων ένας που δήλωσε αστυνομικός και ευγενικά μου είπε ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό ψυχοπαθούς. Συνεχίζουμε σε ένα από τα καλά εστιατόρια της πόλης όπου εξιστορούμε το πάθημα σε έναν ευγενέστατο κύριο ο οποίος μας πληροφεί πως δεν είναι ασφαλές να κυκλοφορεί κανείς βράδυ σε κάποια σημεία της πόλης. Σε παρακείμενο κέντρο διασκέδασης υπήρχε μια ενδιαφέρουσα γαμήλια εκδήλωση, με τις παρευρισκέμενες να είναι καλλωπισμένες με υπερβολικό, κακόγουστο μακιγιάζ. Στον εσωτερικό χώρο δε μπορούσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες.

 

Την επομένη αποφασίζουμε να επισκεφτούμε τη φημισμένη αγορά καμήλων, λίγο έξω από την πόλη. Δυστυχώς κι εδώ, με το που πατάμε το πόδι μας δε συναντάμε ιδιαίτερα φιλική υποδοχή. Τεράστιες κοτρόνες άρχισαν να εκσφενδονίζονται προς το μέρος μας από οξύθυμους νεαρούς, απειλώντας σοβαρά τη ζωή μας. Αποτραβηχτήκαμε φανερά θυμωμένοι και απογοητευμένοι. Ένας από τους νεαρούς που πριν λίγο μας επιτέθηκε, μας πλησιάζει με φιλική διάθεση για να μάθει πως είμαστε απλοί επισκέπτες. Επιμένει, παρά την έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους μας, να μας καλεί στο σημείο που φορτώνονταν καμήλες πάνω σε ένα φορτηγό και ήταν ο πυρήνας των θερμόαιμων. Πλησιάζοντας αρχίζουν και πάλι να μας λιθοβολούν, εκείνος αρχίζει να τσακώνεται μαζί τους και να γρονθοκοπούνται βίαια! Είναι τρελοί οι Σομαλοί! Καθώς υποχωρούμε για άλλη μια φορά περιτριγυρισμένοι από ένα πλήθος περίεργων παιδιών, νιώθω να βάζουν χέρι στο σακίδιο πλάτης μου. Είχαν ήδη προλάβει να αρπάξουν τον -άχρηστο γι’ αυτούς- φορτιστή της φωτογραφικής προκαλώντας την οργή μου και επικαλούμενος τη Θεία δίκη. Αμέσως ο φορτιστής επιστρέφεται, αλλά η διάθεσή μας όχι. Έκτος από τα κοπάδια των καμήλων, αιγοπρόβατα πωλούνται και σφαγιάζονται σε κοινή θέα παιδικών ματιών.

Πίσω στη Hargeisa συναντιόμαστε με δύο ακόμα ταξιδευετές, αυξάνοντας τον αριθμό των επισκεπτών στη χώρα σε 5. Πρόκειται για ένα ζευγάρι, αποτελούμενο από έναν Βρετανό και μια Αμερικανίδα που παραδόξως ταξιδεύουν σε αυτόν τον… όχι και τόσο ρομαντικό τόπο. Μοιραζόμαστε το κόστος ενός αυτοκινήτου για να φύγουμε απ’ την πόλη. Μετά από κάποια ώρα διαδρομής, στο πρώτο οδόφραγμα μας απαγορεύουν τη διέλευση γιατί δεν είχαμε την υποχρεωτική στρατιωτική συνοδεία. Επιστρέφουμε αποφασισμένοι στη Hargeisa, όπου καταφέρνουμε να πείσουμε τον αστυνομικό διοικητή να μας επιτρέψει την οδική διαδρομή χωρίς φρουρούς, με δική μας ευθύνη βέβαια.


Laas Geel

Ο προορισμός μας είναι το Laas Geel. Οι αριστουργηματικές σπηλαιογραφίες χρονολογούνται μεταξύ 3.000 και 9.000 π.Χ. και παρ’ ότι ήταν γνωστά στους βοσκούς της περιοχής, ανακαλύφθηκαν απ’ τους επιστήμονες μόλις το 2002. Παρ’ ότι ο χώρος βρίσκεται σχετικά εκτεθειμένος μιας και δεν πρόκειται για σπήλαια αλλά για τις πλαγιές λείων βράχων, το ξηρό κλίμα έχει ως αποτέλεσμα οι απεικονίσεις να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Στον αφύλαχτο χώρο με την απαράμιλλη θέα μιας άγονης αφρικανικής σαβάνας, ο επισκέπτης συνοδεύεται από έναν φρουρό που πρόθυμα μπορεί να προσφέρει το όπλο του για να το περιεργαστείς. Αν μάλιστα σου αρέσουν τα όπλα όπως στο συνταξιδιώτη μου, με ένα μικρό φιλοδώρημα ίσως σου επιτρέψει να ρίξεις μια μπαλωθιά στον αέρα. Ο ήχος του πυροβολισμού μάλλον προκάλεσε στιγμιαία ακράτεια ούρων στον Βρετανό και μεγάλη ζήλια στον φιλοπόλεμο Ρώσο.


Berbera

Συνεχίζουμε για τη Berbera, τη δεύτερη πόλη και σημαντικό λιμάνι της χώρας. Μετά από δύο εβδομάδες στις ερήμους του Σουδάν και τη σκόνη της νότιας Αιθιοπίας, αντικρίζω επιτέλους τη θάλασσα και τον κόλπο του Aden. Κατευθυνόμαστε σε ένα κατάλυμα τύπου bungalow λίγο έξω απ’ την πόλη, που παρ’ ότι ήταν σχεδόν άδειο, η τιμή του ήταν απαγορευτική. Αποφασίζουμε να μην ασχοληθούμε με τη διαμονή προς το παρόν και λέμε στον οδηγό να μας παρατήσει στην παραλία. Αποθέτουμε τις αποσκευές στην άμμο και απολαμβάνουμε το μπάνιο μας στην ατελείωτη ακτογραμμή της Σομαλίας. Ένα αυτοκίνητο στάθμευσε κοντά και οι επιβαίνοντες μας παρακολουθούν. Μας ενημερώνουν ότι είναι αστυνομικοί και πως θα είμαστε υπό την προστασία τους έως τη δύση του ηλίου. Τελικά βρίσκουμε πάμφθηνα και καθαρά δωμάτια σε ένα από τα δύο πανδοχεία του κέντρου της μικρής πολής. Όπως κάθε παραθαλάσσιο μέρος που σέβεται τον εαυτό, η Berbera έχει να προσφέρει αφθονία ψαριών. Και με τόσο χαμηλές τιμές, είναι επόμενο να απολαύσει κανείς τεράστια barracuda και λοιπά μεγάλα ψάρια του ωκεανού, μέχρι σκασμού.

Το ζεύγος έφυγε νωρίς τα ξημερώματα για να επιστρέψει και οι τρεις μας ξεκινήσαμε για την εξερεύνηση της Berbera. Ανάμεσα στις πνιγμένες από τη σκόνη γειτονιές, τα μισογκρεμισμένα αποικιακά κτίρια βγαλμένα από άλλη εποχή, τα ερείπια από τα πυρά του πολέμου, τις περιπλανώμενες καμήλες, κατσίκες, σκυλιά και όρνια, συναντάμε ανθρώπους φιλικούς, ντροπαλούς αλλά χαμογελαστούς, που μας καλωσόριζουν θέλοντας να βγάλουν φωτογραφίες μαζί μας. Η αίσθηση του λιμανιού αυτού είναι εντελώς διαφορετική, πολύ πιο φιλόξενη από αυτή της Hargeisa.

Ο κόλπος της Berbera απλώνεται κάτω από τον καυτό ήλιο της Αφρικής, με τα νερά να έχουν αποτραβηχτεί από την παλίρροια. Στο βάθος φιγουράρει ένα νεκροταφείο πλοίων που ζητάμε να μας πάει εκεί ένας βαρκάρης. Οι σάπιες λαμαρίνες των ξαπλωμένων γιγάντων βυθίζονταν στα πράσινα νερά, πλοία που κάποτε ταξίδευαν περήφανα τους ωκεανούς της γης. Ένα ολόκληρο πλήθος περιμένει στην προβλήτα για το αξιοπερίεργο γεγονός των ξένων επισκεπτών που θα συνεχίσουνε για ένα ακόμα μπάνιο παρέα με νεαρά παιδιά της περιοχής, σε στιγμές καλή παρέας και γέλιου, παρά την απουσία κοινής γλώσσας επικοινωνίας.

Η Σομαλιλάνδη, παραβλέποντας την κάποια εχθρικότητά της, μου άφησε έντονες, πρωτόγνωρες, μοναδικές εντυπώσεις. Ως μέρος ελάχιστα επισκέψιμο διατηρεί μια δική του αυθεντικότητα και σε εισάγει στη Σομαλική κουλτούρα, κάτι που ο τριακονταετής εμφύλιος, η τρομοκρατία και οι απαγωγές καθιστούν σχεδόν απαγορευτικό στην υπόλοιπη, αιματοβαμμένη Σομαλία.

©Αλέξανδρος Τσούτης

Share this Post



Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *