Φωτογραφίες
Ιαπωνία
🇯🇵
Η Ιαπωνία είναι ένας προορισμός που σε προκαλεί να ανακαλύψεις, ένα μικροσύμπαν όπου το παρελθόν συναντά το μέλλον. Από τα ιστορικά μονοπάτια του Κιότο, όπου μνημεία αιώνων αποκαλύπτουν μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, μέχρι τα λαμπερά νεόν της σύγχρονης μητρόπολης του Τόκιο, η χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου σε μαγεύει με τις αντιθέσεις της. Καθώς περιπλανιέσαι στα γραφικά σοκάκια, θα απολαύσεις την αυθεντική ιαπωνική κουζίνα, θα θαυμάσεις την ομορφιά των κήπων και θα γνωρίσεις ευγενικούς ανθρώπους. Η Ιαπωνία υπόσχεται μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία, όπου κάθε γωνιά κρύβει μια έκπληξη.
🎎
Στον τόπο αυτό η παράδοση και η σύγχρονη τεχνολογία συνυπάρχουν. Η χώρα έχει πλούσια ιστορία που εκτείνεται για χιλιάδες χρόνια καθώς κατοικείται από τη Λίθινη Εποχή, ενώ ο πολιτισμός διαμορφώθηκε από κινεζικές και κορεατικές επιρροές. Η περίοδος των Σαμουράι και των Σογκούν (12ος-19ος αιώνας) καθόρισε την ιαπωνική κοινωνία με τους αυστηρούς κώδικες τιμής του μπουσίντο. Στη συνέχεια η χώρα έκλεισε τα σύνορά της για περισσότερα από 200 χρόνια, μέχρι την περίοδο Μεϊτζί (1868), όταν άρχισε να εκσυγχρονίζεται ραγδαία. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιαπωνία μεταμορφώθηκε σε μια από τις πιο προηγμένες τεχνολογικά και οικονομικά δυνάμεις του κόσμου.
🌸🚅🎌
Άνθρωποι
Οι Ιάπωνες είναι λαός με υποδειγματική ευγένεια, εργατικότητα και αίσθηση της ομαδικότητας. Ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά τους έχουν διαμορφωθεί από την παράδοση, τη σύγχρονη τεχνολογία και τις κοινωνικές αξίες που χαρακτηρίζουν την ιαπωνική κουλτούρα.
Οι Ιάπωνες αποδίδουν μεγάλη σημασία στην ευγένεια και την τήρηση των τύπων. Ο σεβασμός προς τους άλλους είναι πρωταρχικός στην καθημερινότητά τους, από τον τρόπο που υποκλίνονται μέχρι τη χρήση ευγενικών εκφράσεων.
Η κοινωνία δίνει προτεραιότητα στο κοινό καλό, και οι άνθρωποι λειτουργούν με πνεύμα συνεργασίας παρά ατομικότητας. Οι Ιάπωνες έχουν προσήλωση στη δουλειά και αφοσίωση στην τελειότητα, κάτι που φαίνεται σε κάθε τομέα, από τις παραδοσιακές τέχνες μέχρι την τεχνολογία. Η επιδεικτικότητα αποφεύγεται, ενώ η διακριτική και ήρεμη συμπεριφορά θεωρείται αρετή.
“Omotenashi” Οι Ιάπωνες έχουν μια μοναδική αντίληψη για τη φιλοξενία, δίνοντας προσοχή στη λεπτομέρεια και προσφέροντας βοήθεια χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα.
“Giri” & “Ninjō” – Το “Giri” είναι το αίσθημα του καθήκοντος και της υποχρέωσης προς τους άλλους, ενώ το “Ninjō”εκφράζει την ανθρώπινη συμπόνια και συναισθηματική κατανόηση.
Οι Ιάπωνες είναι φιλικοί ενώ ταυτόχρονα σέβονται πολύ τον προσωπικό χώρο και αποφεύγουν αδιάκριτες ερωτήσεις ή έντονα συναισθηματικές εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους.
Αν και η εργασία είναι σημαντική, οι Ιάπωνες βρίσκουν χρόνο για χόμπι, όπως anime, manga, gaming, ταξίδια και φύση. Έχουν βαθιά σχέση με τη φύση, κάτι που φαίνεται στη λατρεία τους για τις ανθισμένες κερασιές (sakura), τους ιαπωνικούς κήπους και τα παραδοσιακά σπίτια που ενσωματώνονται στο φυσικό τοπίο.
Οι περισσότεροι Ιάπωνες δεν αυτοπροσδιορίζονται ως “θρησκευόμενοι”, αλλά συμμετέχουν σε θρησκευτικές πρακτικές ως μέρος της παράδοσης, πολιτισμού και οικογενειακής ζωής.
Οι δύο επικρατέστερες θρησκείες είναι ο Σιντοϊσμός και ο Βουδισμός οι οποίες συνυπάρχουν αρμονικά εδώ και αιώνες. Ο Σιντοϊσμός είναι η αυτόχθονη, παραδοσιακή πίστη της Ιαπωνίας, συνδεδεμένη με τη φύση, την πνευματικότητα και τις τοπικές κοινότητες. Δεν διαθέτει ιδρυτή ή ιερό βιβλίο και βασίζεται στη λατρεία των kami – πνευματικών οντοτήτων που κατοικούν σε φυσικά στοιχεία, τοπία, προγόνους και σημαντικά ιστορικά πρόσωπα. Οι σιντοϊστικοί ναοί (jinja) είναι διάσπαρτοι σε όλη τη χώρα και αποτελούν σημεία προσευχής, κάθαρσης και εορταστικών τελετών, που τελούνται συχνά με αφορμή την αλλαγή της χρονιάς, τη γέννηση ενός παιδιού ή άλλες σημαντικές περιστάσεις.
Ο Βουδισμός, από την άλλη, εισήχθη από την Κορέα και την Κίνα τον 6ο αιώνα και εδραιώθηκε με την υποστήριξη της αυτοκρατορικής αυλής. Στην Ιαπωνία άνθισαν πολλές σχολές του βουδισμού, με κυριότερες τη σχολή της Καθαρής Γης (Jōdo), τον Ζεν βουδισμό και τη σχολή Nichiren. Ο βουδισμός εστιάζει κυρίως στις τελετουργίες που αφορούν τον θάνατο και τη μεταθανάτια ζωή, ενώ προάγει τη συμπόνια, τον διαλογισμό και την πνευματική εξάσκηση.
Τόποι
Η Ιαπωνία είναι ένα μωσαϊκό από παλιό και νέο
🏯🌆
Το Κιότο, η καρδιά της παραδοσιακής Ιαπωνίας, σε προσκαλεί να περιπλανηθείς στους ιστορικούς δρόμους του, στολισμένους με ναούς αιώνων και ήσυχους κήπους. Το εμβληματικό Golden Pavilion, ένα αριστούργημα της αρχιτεκτονικής, αντανακλά την ηρεμία του γύρω τοπίου. Μια επίσκεψη σε μια παραδοσιακή τελετή τσαγιού προσφέρει μια ματιά στην εκλεπτυσμένη τέχνη της ιαπωνικής κουλτούρας.
Σε αντίθεση, το Τόκιο είναι μια φουτουριστική μητρόπολη που σφύζει από δραστηριότητα και καινοτομία. Οι φωτισμένοι με επιγραφές νέον δρόμοι της Shibuya και Shinjuku είναι επίδειξη της τεχνολογικής υπεροχής της Ιαπωνίας. Στις πολυσύχναστες αγορές του Tsukiji, θα μυηθεί κανείς σε γαστρονομικές απολαύσεις, μεταξύ άλλων ramen και σούσι ή θα χαθεί στους δρόμους της Harajuku.
Πέρα από τις πολυσύχναστες πόλεις, η Ιαπωνία μπορεί να υπερηφανεύεται για την μαγευτική φυσική ομορφιά της. Τα γαλήνια τοπία του Χοκάιντο, τα εκπληκτικά βουνά των Ιαπωνικών Άλπεων και οι γραφικές παραθαλάσσιες πόλεις της Οκινάουα προσφέρουν ατελείωτες ταξιδιωτικές εικόνες.
Οι αλλόκοτες συνήθειες στης Ιαπωνίας
Είναι δύσκολο να απαριθμήσει και να κατανοήσει κανείς τις καθημερινές συνήθειες των Ιαπώνων. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω κάποιες από αυτές που έχω γνωρίσει.
Tουαλέτες
Oι τουαλέτες στην Ιαπωνία αποτελούν ένα… ιδιαίτερο αξιοθέατο. Εξυπακούεται ότι είναι όλες πεντακάθαρες, ακόμα και οι δημόσιες τουαλέτες παρουσιάζουν κλινική εικόνα απολύμανσης και σε πολλές περιπτώσεις αποτελούνται από ένα ευρύχωρο δωμάτιο με πολλές παροχές από διευκολύνσεις ΑΜΕΑ έως αλλαξιέρες βρεφών. Η πιο χαρακτηριστική ιδιαιτερότητα όμως είναι άλλη. Οι λεκάνες σε όλες τις τουαλέτες της χώρας είναι γεμάτες αυτοματισμούς και ηλεκτρικές λειτουργίες. Το κάθισμα είναι θερμαινόμενο και υπάρχουν πάντα προϊόντα απολύμανσης του. Στα πλάγια υπάρχουν διάφορα κουμπιά, με κύρια λειτουργία την εκτόξευση χλιαρού νερού για πλύση των ευαίσθητων περιοχών. Συνήθως υπάρχουν ξεχωριστά κουμπιά που στοχεύουν στα σημεία που χρειάζονται οι αδρές, οι γυναίκες, καθώς και για την οπίσθια περιοχή. Κάποιες φορές υπάρχει λειτουργία στεγνώματος με θερμό αέρα. Ένα άλλο κουμπί που συναντάται λιγότερο συχνά, παίζει ήχους τρεχούμενου νερού καλύπτοντας τους φυσικούς ήχους της ανθρώπινης διαδικασίας. Το καζανάκι συνήθως παρουσιάζει και αυτό κάποια ιδιαιτερότητα, καθώς διαθέτει μια μικρή βρύση στην οποία μπορεί να ξεπλύνει τα χέρια του ο χρήστης, την ώρα που γεμίζεται το δοχείο.
Κάπνισμα
Μια ακατανόητη ιδιαιτερότητα είναι το ότι δεν επιτρέπεται το κάπνισμα στο δρόμο, παρά μόνο σε οριοθετημένους χώρους. Αυτό δε θα ήταν καθόλου παράδοξο, όμως εκπλήσσεται κανείς που την ίδια στιγμή το κάπνισμα επιτρέπεται σε εστιατόρια, μπαρ και ξενοδοχεία, κάτι που δεν είναι πολύ ευχάριστο για τους μη καπνιστές.
Εκτός από το τσιγάρο, αποτελεί ασέβεια να τρώει κάποιος περπατώντας στο δρόμο. Στις αγορές street food ο καθένας τρώει σταθερός σε κάποιο σημείο χωρίς να ενοχλεί τα πλήθη συμπολιτών του. Στους δρόμους επίσης δεν υπάρχουν κάδοι απορριμάτων. Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς σημεία για να απαλλαχθεί από κάποιο σκουπίδι και μόνη ελπίδα είναι να το δώσει σε κάποιο πρόθυμο υπάλληλο καταστήματος. Λέγεται ότι οι κάδοι αφαιρέθηκαν πριν μερικές δεκαετίες, όταν σημειώθηκαν βομβιστικές επιθέσεις με εκρηκτικά τοποθετημένα μέσα σε αυτούς.
Εκσυγχρονισμός και αναχρονισμός
Αν και είναι υπερσύγχρονη χώρα, οι Ιάπωνες εμμένουν σε κάποιες αναχρονιστικές συνήθειες.
Οι πιστωτικές κάρτες δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες. Σε μικρά εστιατόρια και καταστήματα, μόνο τα μετρητά είναι αποδεκτά.
Το φαξ όχι μόνο δεν έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία, αλλά αποτελεί κύριο τρόπο απομακρυσμένης επικοινωνίας.
Σε πείσμα των καιρών και της διαδικτυακής εποχής, υπάρχουν ακόμα DVD clubs που νοικιάζουν ταινίες και είναι μεγάλα καταστήματα που βρίσκονται παντού. Σε αυτά υπάρχει τμήμα με ταινίες ερωτικού περιεχομένου, που βάσει νόμου έχουν καλυμμένα με mosaic τα γεννητικά όργανα.
Οι Ιάπωνες αγαπούν πολύ τα παιχνίδια με τις δαγκάνες που διεκδικείς ένα λούτρινο ζωάκι ή μια μπάλα με κάποιο δωράκι. Υπάρχουν παντού μεγάλα καταστήματα με τέτοια παιχνίδια, αλλά και με video games.
Διαδεδομένα είναι επίσης τα κέντρα διασκέδασης με νεαρές υπαλλήλους που προσφέρουν παρέα. Νεαρές κοπέλες ντυμένες με ευφάνταστες στολές μαθήτριας, εργάζονται ως “κράχτες” στους δρόμους του Τόκιο και ενοχλούνται αν τις φωτογραφίσεις.
Οι Ιάπωνες δεν είναι ανοιχτά ερωτικός λαός και δεν επιδίδονται σε περιπτύξεις σε δημόσιους χώρους. Υπάρχουν όμως πολλά ξενοδοχεία ημιδιαμονής, όπου τα ζευγάρια κάθε ηλικίας συναντώνται με διακριτικότητα. Τα καταλύματα αυτά είναι πιο οικονομικά από τα συνήθη ξενοδοχεία και πολύ ευρύχωρα, συνήθως διακοσμημένα με kitch θεματικό ντεκόρ, με θεματολογία όπως διάστημα και πλανήτες, comics κλπ. Διαθέτουν επίσης παιχνιδομηχανές, σύστημα karaoke, ερωτικά βοηθήματα.
Μετρό & μετακινήσεις
Φυσικά, όπως και σε άλλες πολιτισμένες χώρες, είναι ασέβεια το να μιλά κανείς στο κινητό μέσα στο μετρό και τα μέσα μεταφοράς. Ακατανόητο είναι όμως το ότι οι σταθμοί μετρό συχνά δεν έχουν διευκολύνσεις όπως κυλιόμενες σκάλες και οι ανελκυστήρες είναι σπάνιοι, δυσχεραίνοντας τη μετακίνηση των ΑΜΕΑ αλλά και όλων των πολιτών που μεταφέρουν αποσκευές.
Η κυκλοφοριακή αγωγή είναι υποδειγματική, οδηγοί και πεζοί κινούνται με κανόνες και δε διανοείται κανείς να τους παραβεί. Είναι αυτονόητο το ότι δεν παραβιάζει κανένας πεζός τον ερυθρό σηματοδότη σε διαβάσεις. Λίγο περισσότερο επικίνδυνοι είναι οι ποδηλάτες, που κινούνται με ταχύτητα ξαφνιάζοντας τον ασυνήθιστο επισκέπτη.
Η Ιαπωνία διαθέτει ένα από τα πιο προηγμένα, αξιόπιστα και γρήγορα συστήματα μεταφορών στον κόσμο, με έμφαση στα τρένα και ιδιαίτερα στα Shinkansen (τρένα υψηλής ταχύτητας), τα οποία αποτελούν σύμβολο τεχνολογίας και ταχύτητας στη χώρα.
Το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ιαπωνίας καλύπτει όλη τη χώρα και προσφέρει ποικιλία επιλογών, από τοπικά τρένα μέχρι τα φημισμένα Shinkansen. Τα Shinkansen, γνωστά και ως “τρένα-βολίδες”, συνδέουν μεγάλες πόλεις, όπως το Τόκιο, το Κιότο, την Οσάκα και τη Χιροσίμα, φτάνοντας ταχύτητες που αγγίζουν τα 320 χιλιόμετρα ανά ώρα. Το δίκτυο Shinkansen είναι εξαιρετικά ασφαλές και ακριβές, καθώς τα τρένα αναχωρούν και φτάνουν στην ώρα τους, με αποκλίσεις που συνήθως δεν ξεπερνούν τα δευτερόλεπτα.
Οι μεγάλες πόλεις, όπως το Τόκιο, η Οσάκα και η Ναγκόγια, διαθέτουν εκτεταμένα συστήματα μετρό που συνδέονται με το τοπικό σιδηροδρομικό δίκτυο, διευκολύνοντας τις μετακινήσεις εντός των πόλεων. Το μετρό του Τόκιο είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πυκνά στον κόσμο, με δύο κύρια δίκτυα: το Tokyo Metro και το Toei Subway. Παρά την πολυπλοκότητα, το μετρό είναι εξαιρετικά οργανωμένο, και οι επιβάτες μπορούν να βασίζονται στους αγγλικούς χάρτες και τις πινακίδες.
Η μεγαλύτερη εταιρεία σιδηροδρόμων είναι η Japan Railways (JR), που διαχειρίζεται τόσο τα Shinkansen όσο και τα περισσότερα τοπικά και περιφερειακά τρένα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές ιδιωτικές σιδηροδρομικές εταιρείες που καλύπτουν συγκεκριμένες περιοχές και προορισμούς
Η χρήση των IC cards (όπως οι Suica και Pasmo) είναι πολύ διαδεδομένη στην Ιαπωνία και διευκολύνει την πρόσβαση σε τρένα, μετρό και λεωφορεία, προσφέροντας ανέπαφη χρέωση. Αυτές οι κάρτες μπορούν να φορτιστούν και να χρησιμοποιηθούν και σε καταστήματα ή αυτόματους πωλητές.
Μία σημαντική πρακτική και οικονομική διευκόλυνση αποτέλεσε στο παρελθόν το Japan Rail Pass που προσφέρει (αποκλειστικά για ξένους επισκέπτες) απεριόριστη πρόσβαση στο δίκτυο τρένων της JR για διάστημα 7, 14 ή 21 ημερών. Το 2023 όμως η τιμή της σχεδόν διπλασιάστηκε, καθιστώντας ίσως ασύμφορη την αγορά της.
Τα λεωφορεία είναι επίσης σημαντικό μέρος των μεταφορών, ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές ή μικρότερες πόλεις. Σε πόλεις όπως το Χιροσίμα, το τραμ παραμένει δημοφιλές και λειτουργεί ως εναλλακτική λύση στο μετρό.
Ένα χαρακτηριστικό των ιαπωνικών μεταφορών είναι η ευγένεια και η εξυπηρέτηση που παρέχεται στους επιβάτες. Οι εργαζόμενοι στους σταθμούς και τα τρένα είναι πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν, και στοά βαγόνια τηρείται από τους επιβάτες υποδειγματική ησυχία και σεβασμός για τους συνεπιβάτες. Και ενώ όλοι είναι προσηλωμένοι στις οθόνες των κινητών τους ή ακούνε μουσική, κανείς δεν ομιλεί στο τηλέφωνο, κάτι που θεωρείται μεγάλη αγένεια.
Διαμονή
Σε μια χώρα που ο χώρος -ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις- είναι τόσο περιορισμένος και τόσο ακριβός, είναι επόμενο τα δωμάτια των ξενοδοχείων να είναι συνήθως πολύ μικρά, αλλά ιδιαίτερα εργονομικά μελετημένα.
Τα capsule hotels είναι ένας μοναδικός τύπος καταλύματος που ξεκίνησε στην Ιαπωνία και προσφέρει στους ταξιδιώτες έναν πρακτικό και οικονομικό τρόπο διαμονής, ειδικά σε μεγάλες πόλεις. Αντί για τα παραδοσιακά δωμάτια, οι πελάτες φιλοξενούνται σε μικρές, αυτόνομες κουκέτες, όχι απαραίτητα σε μορφή κάψουλας. Οι θάλαμοι είναι συνήθως μεγέθους περίπου δύο μέτρων μήκους και ενός μέτρου πλάτους και ύψους. Είναι αρκετές για έναν ενήλικα να κοιμηθεί άνετα, αλλά χωρίς τον χώρο που προσφέρει ένα κανονικό δωμάτιο. Το εσωτερικό περιλαμβάνει ένα στρώμα, φως, πρίζες και μερικές φορές μια μικρή τηλεόραση ή ραδιόφωνο. Είναι δημοφιλή λόγω των σχετικά χαμηλών τιμών τους, που τα καθιστούν ιδανικά για ταξιδιώτες με περιορισμένο προϋπολογισμό ή για επαγγελματίες που χρειάζονται διαμονή για μία νύχτα. Τα μπάνια, οι τουαλέτες, καθώς και οι χώροι χαλάρωσης είναι κοινόχρηστοι και διαθέτουν ανέσεις όπως ντους, σάουνα και καρέκλες μασάζ. Τα capsule hotels έχουν κοινόχρηστα ντουλάπια ή χώρους αποθήκευσης για τις αποσκευές. Παρόλο που οι κάψουλες δεν είναι δωμάτια με πόρτα, έχουν κουρτίνα ή συρόμενη πόρτα για την ιδιωτικότητα του κάθε επισκέπτη. Ωστόσο, οι χώροι είναι μικροί και μπορεί να χρειαστεί χρόνος για να προσαρμοστεί κανείς στην περιορισμένη αυτή διάσταση.
Mια ιδιαίτερη και αυθεντική κατηγορία καταλυμάτων στην Ιαπωνία, προσφέρει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να κοιμηθούν σε παραδοσιακά ιαπωνικά φουτόν (futon) στο πάτωμα, αντί για το κλασικό δυτικού τύπου κρεβάτι. Συνήθως το δάπεδο είναι θερμαινόμενο και στρωμένο με τατάμι, ιαπωνικά χαλάκια φτιαγμένα από άχυρο ρυζιού, με σφιχτή ύφανση. Έχουν ένα ήπιο άρωμα που προσδίδει μια φυσική ατμόσφαιρα και ένα αίσθημα της γαλήνης στον χώρο.
Oι επισκέπτες βγάζουν τα παπούτσια τους στην είσοδο και φορούν ειδικές παντόφλες, ή μένουν ξυπόλυτοι για να διατηρήσουν το τατάμι καθαρό.
Ryokan / Οnsen
Όπως τα jjimjilbangs στην Κορέα, τα θερμά λουτρά onsen της Ιαπωνίας είναι μια δημοφιλής κοινωνική συνήθεια της τοπικής κουλτούρας. Τα κοινόχρηστα λουτρά έχουν ξεχωριστούς χώρους για άνδρες και γυναίκες, αλλά υπάρχουν και ελάχιστα κοινά, όπως ένα υπαίθριο που επισκεφθήκαμε στο Beppu.
Tο πιο άβολο ίσως κομμάτι της εμπειρίας για πολλούς είναι το να εμφανιστεί γυμνός μπροστά σε αγνώστους, καθώς ο κανόνας των onsen είναι η γυμνή περιβολή.
Βασικός κανόνας για τα λουτρά, είναι ότι προηγουμένως απαιτείται ντους καθαριότητας. Υπάρχουν σειρές όρθιων ντους αλλά και καθήμενων με πλαστικά σκαμπό όπου ακουμπούν τα οπίσθια τους χωρίς ανησυχία δερματικών νοσημάτων. Το άλλο ιδιαίτερο γεγονός, όπως και στην Κορέα, είναι το ομολογουμένως μικροσκοπικό μέγεθος του αναπαραγωγικού συστήματος της πλειοψηφίας των παρευρισκομένων ανδρών, που σε συνδυασμό με το δασώδες τρίχωμα της περιοχής κάνει τα πράγματα… αόρατα.
Πολλά ξενοδοχεία έχουν τα δικά τους λουτρά, όμως τα ryokan είναι τα πιο παραδοσιακά καταλύματα με ιδωτικό onsen, προσφέροντας μια αυθεντικά απολαυστική εμπειρία. Είναι γενικά ακριβά αλλά περιλαμβάνουν πλήρες πακέτο με γεύματα.
Τα ξενοδοχεία ημιδιαμονής στην Ιαπωνία, γνωστά ως love hotels (ラブホテル), προσφέρουν διαμονή για μερικές ώρες ή για ολόκληρη τη νύχτα. Τα love hotels έχουν τη δική τους ιδιαίτερη θέση στην ιαπωνική κουλτούρα, παρέχοντας στους πελάτες ένα μέρος με διακριτικότητα και άνεση για ιδιωτικές στιγμές. Όμως δεν περιορίζονται σε αυτή τη χρήση, καθώς αποτελούν προσιτή επιλογή και για όσους χρειάζονται προσωρινή ανάπαυση ή θέλουν να ζήσουν μια ιδιαίτερη και οικονομική εμπειρία διαμονής. Πολλά δωμάτια είναι διακοσμημένα με θεματικούς χώρους, όπως εξωτικά τοπία, φουτουριστικά σκηνικά ή παραδοσιακά ιαπωνικά στοιχεία. Συνήθως περιλαμβάνουν τζακούζι, μεγάλα κρεβάτια, μυστηριώδεις φωτισμούς, μεγάλες τηλεοράσεις με ταινίες ερωτικού περιεχομένου, βιντεοπαιχνίδια καθώς και είδη προσωπικής φροντίδας ή και σεξουαλικά βοηθήματα. Στην υποδοχή συνήθως ο επισκέπτης δεν έχει επαφή με το προσωπικό και η κράτηση γίνεται είτε με την κάλυψη κουρτίνας, είτε μέσω μηχανήματος. Το check-out είναι επίσης αυτοματοποιημένο. Το αγχωτικό του όλου εγχειρήματος -εκτός από το ότι η διακόσμηση των χώρων είναι στα όρια του kitsch ή και του τρομακτικού- είναι ότι η πόρτα των δωματίων κλειδώνει κατά την είσοδο και ξεκλειδώνει μόνο πληρώνοντας το χρονικό αντίτιμο στο ειδικό μηχάνημα, το οποίο δέχεται μόνο μετρητά! Αναρωτιέμαι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως σε σεισμό που είναι συχνός στη χώρα, πώς μπορεί να “δραπετεύσει” κανείς! Τα καταλύματα αυτά πιθανόν δεν αποτελούν συνήθη επιλογή των τουριστών, όμως εμείς τα βρήκαμε πρακτικά, άνετα και οικονομικά.
Συνεννόηση
Οι Ιάπωνες παρά τη μόρφωση τους, γνωρίζουν ελάχιστα αγγλικά και αδυνατούν να συνεννοηθούν έστω και με νοήματα. Ευτυχώς η χρήση του google translate διευκολύνει την επικοινωνία και επίσης βοηθά την κατανόηση των επιγραφών που συνήθως είναι μόνο στα Ιαπωνικά.
Διατροφή
Η ιαπωνική κουζίνα φημίζεται για την απλότητα, τη φρεσκάδα των υλικών και την αρμονία γεύσεων. Βασίζεται στο ρύζι, το ψάρι, τα θαλασσινά και τα λαχανικά, ενώ δίνει έμφαση στην αισθητική και τη λεπτότητα των γεύσεων, με το σούσι να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όμως ιαπωνική κουζίνα δεν είναι μόνο το σούσι, δεν είναι καν το κυρίαρχο είδος διατροφής. Άλλα δημοφιλή πιάτα είναι το ράμεν, το οποίο συνδυάζει noodles με ζωμούς και ποικιλία υλικών, ή τα τεμπούρα, δηλαδή τηγανητά λαχανικά ή θαλασσινά σε ελαφρύ κουρκούτι. Το σασίμι, που αποτελείται από φρέσκα κομμάτια ωμού ψαριού, και τα παραδοσιακά bento, μικρά γεύματα σε κουτάκια, ενσωματώνουν την φιλοσοφία της ισορροπίας και του μέτρου. Η ιαπωνική κουζίνα διαθέτει ποικιλία γεύσεων που συμπληρώνει η σάλτσα σόγιας, το πικάντικο wasabi και το mirin, που συνοδεύουν τα πιάτα, προσφέροντας μια ιδιαίτερη και πλούσια γαστρονομική εμπειρία.
Στην ιαπωνική κουζίνα, αν και τα θαλασσινά πρωταγωνιστούν, το κρέας κατέχει επίσης σημαντική θέση, ιδιαίτερα στις σύγχρονες γαστρονομικές προτάσεις. Ένα από τα πιο διάσημα είδη κρέατος είναι το wagyu, το ιαπωνικό μοσχάρι, που ξεχωρίζει για την εξαιρετική του υφή και το αισθητό λίπος, προσδίδοντας πλούσια και τρυφερή γεύση. Το εκλεκτότερο και ακριβότερο είναι το περίφημο Kobe beef.
Επίσης, το κοτόπουλο χρησιμοποιείται σε διάφορα παραδοσιακά πιάτα, όπως το γιακιτόρι, όπου μαριναρισμένα κομμάτια κοτόπουλου ψήνονται στη σχάρα σε μικρά καλαμάκια. Το χοιρινό κρέας είναι δημοφιλές στο τονκάτσου, δηλαδή τηγανητό φιλέτο πανέ, το οποίο σερβίρεται με λάχανο και σάλτσες. Στην ιαπωνική κουζίνα, το κρέας δεν χρησιμοποιείται συνήθως σε μεγάλες ποσότητες, αλλά αποτελεί μέρος μιας ισορροπημένης σύνθεσης, ενώ συχνά σερβίρεται σε λωρίδες που ψήνονται από τον ίδιο τον πελάτη σε εστία πάνω στο τραπέζι του, όπως και το Korean beef.
Τα εστιατόρια, όπως και κάθε χώρος στην Ιαπωνία είναι περιορισμένου εμβαδού. Αυτό σημαίνει ότι φιλοξενεί λίγους πελάτες κάθε φορά και υπάρχει χρόνος αναμονής με καθίσματα έξω από το κατάστημα.
O “πλανήτης” του ανατέλοντος ηλίου.
Νοέμβριος 2023, Απρίλιος 2024
Όσα και να πει κανείς για την Ιαπωνία δεν θα είναι αρκετά για να περιγράψουν αυτή την αλλόκοτη, μυστηριώδη, πολυποίκιλη και μαγευτική χώρα. Ακόμα και τα επίθετα είναι λιγοστά για να τη χαρακτηρίσουν.
🌆 Tόκιο
Η πρώτη επαφή του επισκέπτη με την Ιαπωνική κουλτούρα, ξεκινάει από το μετρό, που είναι και ο πιο συνήθης και πρακτικός τρόπος μετακίνησης. To δίκτυο είναι τεράστιο, με 286 σταθμούς και παρ’ όλο που δεν είναι το μεγαλύτερο του κόσμου, είναι από τα πιο πολυσύχναστα, με πάνω από 5 εκατομμύρια επιβάτες ημερησίως. Θα περίμενε κανείς σε μια τόσο σύγχρονη χώρα, το μετρό να είναι φιλικό προς τον επιβάτη και ειδικά τα ΑΜΕΑ. Όμως οι ανελκυστήρες και οι κυλιόμενες σκάλες είναι δυσεύρετες. Η υπέργεια και υπόγεια διαδρομή από το αεροδρόμιο Haneda δεν παρουσιάζει κάτι πρωτόγνωρο, ειδικά αν έχει κανείς πρότερη εμπειρία από υπόγειο σιδηρόδρομο σε άλλες ασιατικές μεγαλουπόλεις όπως το Πεκίνο ή τη Σεούλ. Βγαίνοντας όμως από το σταθμό του προορισμού, μένω με το στόμα ανοιχτό. H σύντροφός μου που έχει επισκεφθεί τη χώρα και στο παρελθόν, επέλεξε την περιοχή Shinjuku για τη διαμονή μας, ίσως την πιο εντυπωσιακή στο Τόκιο.
Ένα φουτουριστικό όνειρο εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου, γυάλινοι ουρανοξύστες ορθώνονται τριγύρω κι εγώ περπατώ στα τυφλά καθώς το βλέμμα ψάχνει με περιέργεια το ύψος αυτών των γιγαντιαίων κτιρίων. Μια εξίσου γιγαντιαία φιγούρα του Godzilla ξεπροβάλλει από το Shinjuku Toto building. Πλήθος ανθρώπων περιμένει υπομονετικά το φωτεινό σηματοδότη να ανάψεο πράσινο για να ξεχυθεί στις διαβάσεις. Οι πολίτες, αν και βιαστικοί, ποτέ δεν παραβιάζουν τον κώδικα κυκλοφορίας. Θέλω να απολάυσω αυτό τον πανζουρλισμό εικόνων, όμως η μεταφορά των αποσκευών με αποθαρρύνει.
Φτάνουμε αισίως στο κατάλυμα το οποίο είναι capsule hotel. Είχα κάποιες επιφυλάξεις σε σχέση με την άνεση, την ιδιωτικότητα και την ελευθερία κινήσεων σε μια τέτοιου είδους διαμονή, όμως με εξέπληξε ευχάριστα. Τα δωμάτια-κάψουλες δεν είναι υποχρεωτικά οι λευκοί, στενοί και κλειστοφοβικοί θάλαμοι που έχουμε δει σε φωτογραφίες. Το συγκεκριμένο κατάλυμα είναι ένα hostel, όπου οι κουκέτες είναι διαχωρισμένες με κότρα-πλακέ για εξασφάλση της ιδιωτικότητας και ταυτόχρονα έχει decor και χρηστικότητα ως βιβλιοθήκη.
Η περιοχή Shinjuku, στην καρδιά του Τόκιο, είναι μία από τις πιο πολυσύχναστες και δυναμικές γειτονιές της πόλης, συνδυάζοντας τον μοντέρνο αστικό τρόπο ζωής με παραδοσιακά ιαπωνικά στοιχεία. Περιτριγυρισμένη από ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα, εντυπωσιακά φώτα και νυχτερινή ζωή, η Shinjuku αποτελεί το επίκεντρο του Τόκιο
Η γειτονιά φιλοξενεί και τον σταθμό μετρό της Shinjuku, τον πιο πολυσύχναστο σιδηροδρομικό σταθμό παγκοσμίως, ο οποίος εξυπηρετεί καθημερινά εκατομμύρια επιβάτες.
Στη Shinjuku μπορεί κανείς να βρει τόσο τη μοντέρνα όσο και την παραδοσιακή πλευρά της Ιαπωνίας. Για παράδειγμα, στο Kabukicho, τη διάσημη “Κόκκινη Συνοικία” του Τόκιο, υπάρχουν δεκάδες μπαρ, καραόκε, εστιατόρια και άλλες ψυχαγωγικές επιλογές. Το Kabukicho είναι διάσημο όμως όχι μόνο για τη νυχτερινή ζωή, αλλά και για την πληθώρα από παραστάσεις, διαδραστικά σόου κλπ.
Για τους λάτρεις της φύσης και της ηρεμίας, το Shinjuku Gyoen είναι ένα μεγάλο εθνικό πάρκο με καταπράσινους κήπους, λίμνες και ανθισμένα δέντρα, που προσφέρουν μια όαση γαλήνης στην πολυσύχναστη πόλη. Ο κήπος είναι ιδιαίτερα δημοφιλής την άνοιξη, κατά την περίοδο της άνθισης των κερασιών.
Στην περιοχή Shinjuku βρίσκεται επίσης ο ουρανοξύστης του Tokyo Metropolitan Government Building. Στον τελευταίο όροφο υπάρχουν παρατηρητήρια που προσφέρουν πανοραμική θέα σε όλο το Τόκιο και, σε καθαρή μέρα, έως και το Όρος Φούτζι.
Το Golden Gai είναι μια μικρή αλλά διάσημη συνοικία στη Shinjuku, με στενά δρομάκια και παραδοσιακά, μικροσκοπικά μπαρ. Με ιστορία που χρονολογείται από τα μεταπολεμικά χρόνια, το Golden Gai αποτελείται από έξι μικρούς δρόμους, όπου βρίσκονται περίπου 200 μικρά μπαρ και ταβέρνες. Κάθε μπαρ έχει τον δικό του μοναδικό χαρακτήρα και μπορεί να φιλοξενήσει συνήθως μόλις 5-10 άτομα, δημιουργώντας μια ιδιαίτερα ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα.
Σε αντίθεση με τα σύγχρονα και μοντέρνα μπαρ του Τόκιο, το Golden Gai παραμένει πιστό στο παρελθόν, θυμίζοντας μια άλλη εποχή, όταν η Shinjuku αποτελούσε καταφύγιο για καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοούμενους.
Τα μπαρ έχουν συχνά θεματικές διακοσμήσεις που αφορούν τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, τη μουσική και την τέχνη. Αν και ορισμένα μπαρ έχουν χρέωση εισόδου, οι επισκέπτες απολαμβάνουν να ανακαλύπτουν αυτή την αυθεντική πλευρά της ιαπωνικής νυχτερινής ζωής.
Η Ιαπωνική πρωτεύουσα όμως έχει τόσα ακόμα σημεία ενδιαφέροντος, που ακόμα και αν αφιέρωνε μήνες κανείς για να το εξερευνήσει, δε θα αρκούσαν.
Η διασταύρωση Shibuya είναι από τις πιο πολυφωτογραφημένες στον κόσμο και σύμβολο του πολυάσχολου ρυθμού του Τόκιο. Κάθε φορά που αναάβει πράσινος φωτεινός σηματοδότης για τους πεζούς, ένα “ποτάμι” ανθρώπων ξεχύνεται με σχεδόν χορογραφικούς ρυθμούς. Εδώ βρίσκεται και το άγαλμα του Hachiko, του πιστού σκύλου που περίμενε τον ιδιοκτήτη του για χρόνια, όπου οι επισκέπτες σχηματίζουν ουρές για να το αγγίξουν και να φωτογραφηθούν βιαστικά μαζί του..
Στην παραδοσιακή περιοχή Asakusa βρίσκεται ο ναός Senso-ji, ο παλαιότερος βουδιστικός ναός στο Τόκιο. Οι δρόμοι γύρω από τον ναό, όπως η Nakamise-dori, είναι γεμάτοι καταστήματα που πωλούν σουβενίρ και ιαπωνικά εδέσματα, ενώ η πολυκοσμία είναι ασφυκτική.
Η Akihabara θεωρείται η “Μέκκα” των φίλων των anime, manga και της τεχνολογίας. Είναι γεμάτη με καταστήματα ηλεκτρονικών, arcade και μαγαζιά που πουλούν φιγούρες, παιχνίδια και κόμικς.
Η Ginza είναι η πολυτελής εμπορική περιοχή του Τόκιο. Με καταστήματα επώνυμων οίκων μόδας, γκαλερί και εστιατόρια, αποτελεί τον παράδεισο των αγορών.
Το Tokyo Tower, εμπνευσμένο από τον Πύργο του Άιφελ, είναι ένα από τα εμβληματικά σημεία της πόλης, ενώ το Tokyo Skytree είναι ένας από τους ψηλότερους ουρανοξύστες στον κόσμο, διαθέτοντας επισκέψιμους ορόφους με πανοραμική θέα σε ιλιγγιώδη ύψη.
Η Harajuku είναι η καρδιά της νεανικής μόδας και κουλτούρας στο Τόκιο και η Takeshita Street είναι γεμάτη με μαγαζιά μόδας και καφέ, όπου μπορεί να ανακαλύψει κανείς τις εκκεντρικές τάσεις των νέων.
Το Tsukiji market ήταν η παλαιά αγορά ψαριών του Τόκιο, διάσημη για τις πρωινές δημοπρασίες τόνου. Σήμερα, η κύρια αγορά έχει μεταφερθεί στην Toyosu, όμως το Tsukiji συνεχίζει να προσφέρει παραδοσιακά προϊόντα και φαγητά και είναι πολύ δημοφιλής στους επισκέπτες.
Το Roppongi είναι μια ακόμα περιοχή με νυχτερινή ζωή και γκαλερί τέχνης, με το Roppongi Hills και το Tokyo Midtown να φιλοξενούν εκθέσεις τέχνης, εμπορικά κέντρα και πολυτελή εστιατόρια.
Το Ueno Park είναι διάσημο για τα μουσεία του, όπως το Εθνικό Μουσείο του Τόκιο. Την άνοιξη, το πάρκο είναι ιδανικό για hanami, παρατήρηση των ανθισμένων κερασιών.
Αναχωρώντας από το Τόκιο, αποφασίζουμε να κάνουμε ένα πρώτο road trip στη χώρα και να νοικιάσουμε ένα μικρό αυτοκίνητο για να περιηγηθούμε στην περιοχή των Ιαπωνικών Άλπεων και ακόμα παραπέρα.
Το κόστος δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό για τα δεδομένα της χώρας, παρ’ όλο που η παράδοση του οχήματος σε άλλη πόλη έχει επιβάρυνση βάσει της χιλιομετρικής απόστασης. Η διαδικασία ενοικίασης είναι σχετικά απλή παρά τους όρους τπυ συμβολαίου σε αλφάβητο Katakana & kanji. Η οδήγηση είναι στα αριστερά και ενέχει κάποιες δυσκολίες. Οι Ιαπώνες είναι υποδειγματικοί οδηγοί και ακολουθούν τους κανόνες κατά γράμμα. Όμως αυτό σημαίνει ότι και ο επισκέπτης-οδηγός πρέπει να σέβεται τους κανόνες, να συνηθίσει με την περιπλοκότητα του οδικού δικτύου, να προσαρμοστεί στα στενά δρομάκια κάποιων πόλεων και σίγουρα να μην παρανομεί. Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα και τις δυο φορές που νοικιάσαμε όχημα, παρά μόνο με τους ποδηλάτες και τις διασταυρώσεις, οι οποίες δεν έχουν φωτεινό σηματοδότη για δεξιά στροφή, κάτι που απαιτεί προσοχή. Η στάθμευση βέβαια γίνεται μόνο σε ειδικούς χώρους με αυτόματη πληρωμή.
🏔️ Ιαπωνικές Άλπεις
Αφήνουμε πίσω το Τόκιο και βγαίνουμε στον δρόμο με τις δαιδαλώδεις ανισόπεδες γέφυρες πλάι τους ουρανοξύστες και τα φώτα, για μια διαδρομή προς την Ιαπωνική φύση.
Mετά από μερικές ώρες φτάνουμε στην περιοχή των πέντε λιμνών και κάνουμε μια πεζοπορική βόλτα στη λίμνη Saiko. Ένα μονοπάτι οδηγεί σε έναν σιντοϊστικό ναό και ένα γραφικό τουριστικό ιστιοφόρο πλέει στα γαλήνια νερά της λίμνης. Το όρος Φούτζι δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα. Η θέασή του δεν είναι ποτέ εγγυημένη, θα πρέπει ο καιρός να συνηγορεί σε αυτό και να μην καλύπτει το βουνό με νεφώσεις.
Συνεχίζουμε εξερευνώντας τα γειτονικά χωριά. Όταν τελικά το Φούτζι με τη χιονισμένη του κορυφή αποκαλύπτεται στο οπτικό μας πεδίο, ένα επιφώνημα δέους εκφράζεται αυθόρμητα κι απ’ τους δυο μας. Το Fujiyoshida είναι μια κωμόπολη στους πρόποδες του Φούτζι, που προσφέρει μια ενδιαφέρουσα οπτική του όρους, με πρώτο πλάνο τα κτίρια της πόλης και τα στοιχεία του αστικού ιστού μέσα από μία παραδοσιακή “πύλη”. Με το φώς της δύσης είχε ενδιαφέρον φωτογραιφκά. Η Πύλη Kana-dorii χτίστηκε για να προσκαλέσει τους πιστούς του όρους Φούτζι στην πόλη και για να σηματοδοτήσει τα «σύνορα» μεταξύ της γήινης ζωής και του πνευματικού κόσμου. Χτίστηκε αρχικά το 1788, αλλά υπέστη ζημιές από φυσικές καταστροφές με την πάροδο των ετών και έτσι ανακατασκευάστηκε πολλές φορές, μέχρι την τωρινή της μορφή που χρονολογείται από το 1957. Είναι ορόσημο της πόλης Φουτζιγιόσιντα, έχει ύψος περίπου 10 μέτρα και πλάτος 8.
H διαμονή μας θα είναι σε ένα απλό κατάλυμα με στρώματα φουτόν και κοινόχρηστο ονσέν, κοντά στη λίμνη Saiko.
🗻 Chureito Pagoda
Η παγόδα Chureito, σε πλήρη αρμονία με το φυσικό τοπίο απαιτεί ανάβαση με πολλά σκαλοπάτια όμως η θέα αποζημιώνει το λαχάνιασμα.
Το kōyō είναι η ιαπωνική λέξη που περιγράφει τα κόκκινα φύλλα του φθινοπώρου. Είναι μια μαγευτική εμπειρία, ίσως πιο εντυπωσιακή από τις ανθισμένες κερασιές την άνοιξη (sakura), καθώς τα φύλλα των σφενδάμων – που αφθονούν στη χώρα- παίρνουν αποχρώσεις φανταχτερού κόκκινου, πορτοκαλί και χρυσαφί.
Το λευκό, ιερό όρος Φούτζι ξεπροβάλλει επιβλητικά πίσω από την κόκκινη παγόδα και τα κόκκινα φυλλώματα, η εικόνα είναι η πιο τυπική κάρτα-ποστάλ της Ιαπωνίας.
🌊 Kawaguchiko
Κατεβαίνουμε προς τη λίμνη Kawaguchiko, τη 2η σε έκταση από τις Πέντε Λίμνες Φούτζι, έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό με εκπληκτική θέα στο όρος Φούτζι που δημιουργεί μια «αντεστραμμένη αντανάκλαση» στα ήρεμα νερά της λίμνης, με τις αγριόπαπιες και τα βαρκάκια.
🌲 Narai-juku
Φεύγοντας από την περιοχή του Kawaguchiko, οδηγούμε βόρεια προς την παλιά εμπορική διαδρομή του Nakasendo, και κάνουμε στάση στο Narai-juku, έναν από τους πιο καλοδιατηρημένους παραδοσιακούς σταθμούς της διαδρομής.
Το χωριό απλώνεται κατά μήκος ενός μοναδικού δρόμου, με ξύλινα σπίτια εποχής Edo στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Είναι ήσυχο, με λίγους επισκέπτες τις καθημερινές. Είναι σαν να μπαίνεις σε σκηνικό από ταινία σαμουράι.
Το φθινόπωρο προσθέτει ιδιαίτερο χρώμα, με τα δέντρα να κοκκινίζουν πάνω από τις ταράτσες και τα γύρω βουνά. Περπατάμε το μήκος του δρόμου (περίπου 1 χλμ), με μικρές στάσεις σε παραδοσιακά μαγαζάκια με ξυλόγλυπτα, σουβενίρ και τοπικά γλυκά.
Στα μαγαζάκια του δρόμου πωλούν gohei mochi, ψημένο ρύζι σε ξυλάκι αλειμμένο με γλυκιά σάλτσα καρυδιού.
Το Narai-juku προσφέρει μερικές από τις πιο παραδοσιακές εικόνες του ταξιδιού.
❄️ Shirakawa-go
Η επόμενη στάση είναι το Shirakawa-go, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα χωριά στην Ιαπωνία, γνωστό για τα χαρακτηριστικά σπίτια gassho-zukuri, ξύλινα, με οξείες, αχυρένιες στέγες σχεδιασμένες να αντέχουν το χιόνι του χειμώνα.
Η διαδρομή περνά μέσα σε βουνά καλυμμένα με φθινοπωρινό χρώμα και η ατμόσφαιρα είναι δροσερή με λεπτή ομίχλη.
Αφήνουμε το όχημα στον κεντρικό χώρο στάθμευσης (επί πληρωμή), και περπατάμε μέσα στο χωριό. Το τοπίο είναι ιδιαίτερα γραφικό, με σπίτια ηλικίας άνω των 200 ετών, ένα ποτάμι με ξύλινα γεφυράκια, περιβόλια, και δέντρα με κόκκινα και χρυσαφιά φύλλα παντού. Παρά το ότι είναι δημοφιλές, δεν έχει πολύ κόσμο.
Στο viewpoint, απολαμβάνουμε μια πανοραμική θέα του Shirakawa-go από ψηλά. Κάνουμε ένα διάλειμμα για τσάι σε ένα από τα λίγα σπίτια-καταστήματα του χωριού, και επισκεπτόμαστε ένα άλλο παραδοσιακό σπίτι που είναι ανοιχτό για το κοινό. Το εσωτερικό είναι απλό, με παλιά σκεύη, tatami δωμάτια και την ανοιχτή σοφίτα με το σύστημα για το στέγνωμα μεταξιού. Οι συνθήκες διαβίωσης θα πρέπει να είναι πολύ κρύες τον χειμώνα.
🏘️ Takayama & Kanazawa
Η Takayama απέχει περίπου 2 ώρες. Δεν έχει εντυπωσιακά αξιοθέατα, όμως έχει μια διατηρημένη παλιά της πόλη, με ξύλινα σπίτια, μαγαζάκια και παραδοσιακά εστιατόρια, προσφέροντας την εμπειρία της καθημερινότητας στην επαρχία της Ιαπωνίας. Θα διανυκτερεύσουμε σε ένα συμπαθητικό hostel.
🌧️ Kanazawa
Η Kanazawa μας υποδέχτηκε με βροχή καταρρακτώδη που περιόρισε κατα πολύ την ελευθερία εξερεύνησης και αναγκαζόμαστε νε εξερευνήσουμε τα στενά, παραδοσιακά δρομάκια της με το αμάξι. Το highlight της Kanazawa είναι το φαγητό. Στον Omicho Market, την κεντρική ψαραγορά της πόλης, βρήκαμε μεγάλη ποικιλία θαλασσινών, τόνο, uni (αχινός), και στρείδια.
🕉️ Nagano
Είναι τέλη Νοεμβρίου και ο καιρός αρχίζει να αλλάζει στην ορεινή Ιαπωνία. Συνεχίζουμε, με προορισμό το Jigokudani Monkey Park, την κοιλάδα των μαϊμούδων του χιονιού. Καθώς πλησιάζουμε με το αυτοκίνητο την περιοχή Yamanouchi, αρχίζει να ρίχνει νιφάδες χιονιού. Πόσο πιο ανέλπιστα ιδανικός καιρός για τον προορισμό αυτόν! Όμως αρχίζει να το στρώνει στο δρόμο και ανησυχώ για την ικανότητα του οχήματος σε παγωμένο οδόστρωμα.
Φτάνουμε μέχρι ένα σημείο που αρχίζει να γλυπτά αρκετά και αφήνουμε το αμάξι στην άκρη του δρόμου. Ξεκινάμε την πεζοπορία προς το πάρκο από ένα κοντινό μονοπάτι που δείχνει ο χάρτης, μια διαδρομή περίπου 30-40 λεπτών μέσα σε δάσος. Το χιόνι πέφτει ελαφρά, αλλά είναι αρκετό για να κάνει το τοπίο χειμωνιάτικα ονειρικό.
Φτάνοντας στο πάρκο, το σκηνικό είναι μοναδικό, είμαστε τυχεροί γιατί οι μαϊμούδες δε βρίσκονται πάντα στο σημείο, παρά μόνο όταν θέλουν να πάρουν το μπάνιο τους. Είναι σπάνιο φαινόμενο να δει κανείς άγρια ζώα να απολαμβάνουν θερμές πηγές, είναι μια εμπειρία που αξίζει τον κόπο, ειδικά τέτοια εποχή, όταν το χιόνι αρχίζει να πέφτει. Ατμός από τα ζεστά νερά, πέτρες πασπαλισμένες με χιόνι, και μαϊμούδες –ιαπωνικοί μακάκοι- κινούνται ελεύθερα μέσα στον χώρο. Κάποιες είναι μέσα στην ιαματική λίμνη, με το τρίχωμα βρεγμένο, χαλαρές, αδιάφορες για την παρουσία των ανθρώπων.
Η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη. Δεν υπήρχαν φράχτες ή περιορισμοί, οι μαϊμούδες κυκλοφορούν γύρω μας και μας παρατηρούν με την ίδια περιέργεια που τις παρατηρούμε κι εμείς. Οι επισκέπτες είναι λίγοι, κυρίως Ιάπωνες. Καθώς φεύγουμε, το χιόνι έχει σταματήσει να πέφτει.
Το βράδυ, στην πόλη του Ναγκάνο έχει σφοδρή χιονόπτωση, που δεν επιτρέπει μετακίνηση πέρα από την pub του hostel που μένουμε, όμως έξω στο δρόμο η εικόνα είναι μαγευτική.
Η επόμενη μέρα ξημερώνει ηλιόλουστη, με το χιόνι να διατηρείται στις στέγες, τα δέντρα και τα παρτέρια.
Ο Zenko-ji Temple είναι ένας από τους αρχαιότερους και πιο σημαντικούς βουδιστικούς ναούς της Ιαπωνίας.
Ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί στον ναό είναι πλακόστρωτος, γεμάτος με μικρά καταστήματα που πουλούν παραδοσιακά γλυκά, είδη προσφορών και φυλαχτά.
Η είσοδος στον κύριο ναό είναι εντυπωσιακή, ξύλινη, με τεράστιες πύλες και το άγαλμα του Binzuru, ενός από τους ακόλουθους του Βούδα και ενός από τους τέσσερις αρχάτ, τους μαθητές που πέτυχαν φώτιση κατά τη διάρκεια της ζωής του Βούδα.
Απολαμβάνουμε την ηρεμία και τον πανέμορφο, χιονισμένο περιβάλλοντα κήπο.
🚄 Hiroshima & Miyajima
Από το Ναγκάνο παίρνουμε το shinkansen (τρένο-βολίδα), με ανταπόκριση στη Ναγκόγια, και συνεχίσαμε μέχρι τη Χιροσίμα. Το τρένο κινείται με ταχύτητα που αγγίζει τα 300χλμ/ω και η διαδρομή διαρκεί μερικές ώρες. Το bullet train είναι πολύ σύγχρονο και άνετο, όμως έχει περιοροσμένο χώρο για μεγάλες αποσκευές. Καθώς περνάμε από τις επαρχίες της κεντρικής και δυτικής Ιαπωνίας, η θέα από το παράθυρο εναλλάσσεται, με βουνά, πόλεις, ποτάμια, στα φθινοπωρινά τους χρώματα.
Η Χιροσίμα είναι πόλη είναι σύγχρονη και καθαρή, όμως είναι σημαδεμένη από μια βαριά μνήμη που δεν σε αφήνει να την ξεχάσεις.
Η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα έπεσε το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που χρησιμοποιήθηκε πυρηνικό όπλο σε πόλεμο.
Η βόμβα είχε την κωδική ονομασία “Little Boy” και ρίχτηκε από το αμερικανικό βομβαρδιστικό Enola Gay. Εξερράγη περίπου 600 μέτρα πάνω από το έδαφος, σχεδόν πάνω από το κέντρο της πόλης. Η θερμοκρασία στο σημείο μηδέν έφτασε στιγμιαία τους 4.000°C, και η έκρηξη ισοπέδωσε σχεδόν τα πάντα σε ακτίνα 2 χιλιομέτρων.
Υπολογίζεται ότι πάνω από 70.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν άμεσα. Μέσα στους επόμενους μήνες και χρόνια, ο αριθμός ξεπέρασε τους 140.000, εξαιτίας εγκαυμάτων, τραυμάτων και ραδιενεργών επιπλοκών. Πολλοί από τους επιζώντες (γνωστοί ως hibakusha) υπέφεραν εφ’ όρου ζωής από τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας, σωματικά, ψυχικά και κοινωνικά.
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα και λίγες μέρες αργότερα του Ναγκασάκι, οδήγησε στην παράδοση της Ιαπωνίας και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως άνοιξε και ένα νέο, σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρωπότητας: την εποχή των πυρηνικών όπλων.
Η Χιροσίμα σήμερα είναι μια πόλη ειρήνης. Το Peace Memorial Park και το μουσείο έχουν στόχο όχι μόνο να τιμήσουν τα θύματα, αλλά και να προωθήσουν τον πυρηνικό αφοπλισμό και τη συνείδηση του τι σημαίνει πόλεμος σε ανθρώπινο επίπεδο.
Το Atomic Bomb Dome είναι ένα εμβληματικό κτίριο, το μοναδικό που δεν ισοπεδώθηκε στην περιοχή, γιατί βρέθηκε σχεδόν κάτω από το υπόκεντρο της έκρηξης και δεν επηρρεάστηκε πολύ από το ωστικό κύμα. Έχει μείνει έτσι, σκελετωμένο, σιωπηλό, απειλητικό ακριβώς στο σημείο του ολέθρου. Βρίσκεται δίπλα στο ποτάμι, σε έναν περιβάλλοντα χώρο με πράσινο και πεζόδρομους, αλλά η αίσθηση είναι ανατριχιαστική.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το Peace Memorial Museum, ένας χώρος εξαιρετικά καλοσχεδιασμένος αλλά πολύ σκληρός συναισθηματικά. Οι εκθέσεις παρουσιάζουν με συνταρακτικό τρόπο τα γεγονότα και τις επιπτώσεις, με φωτογραφίες, αντικείμενα, προσωπικές μαρτυρίες, γράμματα, μισοκαμμένα ρούχα, παιχνίδια και καθημερινά αντικείμενα που βρέθηκαν στο σημείο της έκρηξης. Η περιήγηση απαιτεί αρκετές ώρες και δεν είναι μια επίσκεψη “ευχάριστη”, αλλά απαραίτητη, για να κατανοήσει κανείς τι σημαίνει η φράση “ποτέ ξανά”.
Στον εξωτερικό χώρο βρίσκεται και το Cenotaph, το αναμνηστικό τόξο με τη λίστα όλων των θυμάτων, και η Αιώνια Φλόγα που θα καίει μέχρι να εξαλειφθεί το τελευταίο πυρηνικό όπλο από τη Γη.
Ενδιαφέρουσα είναι και η επίσκεψη στο κάστρο της Χιροσίμα, που έχει ανακατασκευαστεί μετά τον πόλεμο. Δεν είναι από τα πιο εντυπωσιακά της Ιαπωνίας, αλλά δείχνει τη φεουδαρχική ιστορία της περιοχής και την ιστορία της πριν την καταστροφή.
Η σύγχρονη Χιροσίμα, εκτός από μια ευχάριστη, ήρεμη πόλη, έχει και ξεχωριστό γαστρονομικό ενδιαφέρον.
Το okonomiyaki είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και παραδοσιακά ιαπωνικά street food, ιδιαίτερα διαδεδομένο στο Hiroshima και το Osaka. Είναι ένα είδος αλμυρής κρέπας που παρασκευάζεται σε πυρακτωμένο τραπέζι-εστία μπροστά στον πελάτη. Είναι μια ευφάνταστη συνταγή που εφευρέθηκε μετά τον πόλεμο κάνοντας χρήση των λιγοστών υλικών που ήταν διαθέσιμα τη δύσκολη αυτή εποχή, Έχει βάση από ζύμη και γέμιση με λάχανο, νούντλς και διάφορα υλικά που επιθυμεί ο πελάτης (okonomi σημαίνει “ό,τι αρέσει”). Σε εστιατόρια και μικρούς πάγκους, το okonomiyaki ψήνεται στις ειδικές καυτές πλάκες και συχνά σερβίρεται με γαρίδες ή χοιρινό, σάλτσες και μαγιονέζα, προσφέροντας μια μοναδική γευστική εμπειρία. Υπάρχει ένας άτυπος συναγωνισμός ανάμεσα στη Χιροσίμα και την Οσάκα, για την καλύτερη συνταγή okonomiyaki.
⛩️ Miyajima
Από τη Χιροσίμα, η πρόσβαση στη Miyajima είναι εύκολη, με τρένο ή τραμ μέχρι το σταθμό Miyajimaguchi και από εκεί πλοιάριο για μια απόσταση 10 λεπτών μέχρι το νησί. Καθώς πλησιάζεις, ξεχωρίζει η πύλη Torii του ναού Itsukushima, να “επιπλέει” στο νερό, μια εμβληματική εικόνα της Ιαπωνίας. Ανάλογα με την παλίρροια, η πύλη Torii βρίσκεται μέσα στο νερό, ενώ με την άμπωτη μπορεί κανείς να περπατήσεις μέχρι τη βάση της.
Το νησί είναι μικρό αλλά πολύ ιδιαίτερο. Οι δρόμοι κοντά στο λιμάνι έχουν τουριστικά μαγαζάκια, παραδοσιακά γλυκίσματα (όπως τα momiji manju – κέικ σε σχήμα φύλλου σφενδάμου). Πολλά ελάφια κυκλοφορούν ελεύθερα και είναι φιλικά και συνηθισμένα στον κόσμο, αλλά προσπαθούν να κλέψουν και να φάνε χάρτινα αντικείμενα από τους επισκέπτες αν είναι απρόσεχτοι.
Ο ναός Itsukushima, είναι χτισμένος πάνω σε ξύλινους πασσάλους μέσα στη θάλασσα, ενώ ο βουδιστικός Daisho-in είναι λίγο παραπάνω, στους πρόποδες του βουνού Misen όπου μπορεί κανείς να ανέβει με τελεφερίκ.
Τα τοπικά στρείδια είναι σήμα κατατεθέν του νησιού. Ψητά, τηγανητά, ή με noodles, προσφέρονται σε μικρά εστιατόρια ή στο χέρι.
Η Miyajima δεν έχει μεγάλη έκταση, αλλά έχει ατμόσφαιρα και είναι ιδανική για ημερήσια εκδρομή.
♨️ Beppu. Η πόλη των θερμών πηγών
Από τη Χιροσίμα φτάνουμε στη Beppu με λεωφορείο, μετά από μια διαδρομή με ωραία θέα στις ακτές του Κιούσου. Η πόλη είναι γνωστή για τις ιαματικές πηγές της (onsen) και τους χαρακτηριστικούς ατμούς που εκλύονται από το έδαφος.
Επισκεπτόμαστε μερικά από τα λεγόμενα “Hells of Beppu” (Jigoku), θερμές πηγές με έντονα χρώματα και διαφορετικά ορυκτά — άλλες κόκκινες, άλλες μπλε, άλλες λευκές. Αν και δεν προορίζονται για μπάνιο, είναι εντυπωσιακές.
Για χαλάρωση, πάμε με λεωφορείο και με τα πόδοα στα Tsurunoyu onsen, ιαματικές πηγές που είναι ελεύθερες στη φύση. Τα λουτρά αυτά, σε αντίθεση με άλλα, είναι μεικτά και ενώ οι άντρες είναι γυμνοί, οι γυναίκες υποχρεούνται να φοράνε μαγιό. Τη στιγμή που πήγαμε, υπήρχε μόνο μια γυναίκα που αποχωρούσε και μας ενημέρωσε, άλλωστε υπήρχαν και ταμπέλες. Η Κ αποφάσισε να μη μπει στο onsen. Οι άντρες παρευρισκόμενοι είναι όλοι υπερήλικες. Φεύγοντας, ένας θαμμώνας προσφέρεται να μας κατεβάσει με το αμάξι του στην πόλη. Με τα λίγα αγγλικά του, μας εξιστορεί γελώντας πως τρεις γαλλίδες την προηγούμενη εβδομάδα, δεν κατάλαβαν τον κανονισμό και μπήκαν γυμνές στο onsen.
Mε λεωφορείο, πάμε στη λίμνη Kinrin, σε ένα μαγευτικά ήρεμο φυσικό περιβάλλον. Το Beppu είναι ιδανικός τόπος για χαλάρωση και γνωριμία με μια μικρή ιαπωνική πόλη.
🏯 Himeji. Το επιβλητικό κάστρο
Επόμενη στάση, το Himeji. Το κάστρο Himeji, γνωστό και ως “το λευκός ερωδιός”, είναι ίσως το πιο καλοδιατηρημένο και επιβλητικό της Ιαπωνίας. Το επισκεφθήκαμε σε καθαρή μέρα και η εικόνα του, με τους λευκούς τοίχους και τα επίπεδα κεραμοσκεπών, είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
🍁 Yoshino – Koya San
Από το Kyoto και πριν εξερευνήσουμε την πόλη νοικιάζουμε ξανά αυτοκίνητο για να περιηγηθούμε σε πανέμορφα επαρχιακά σημεία της γύρω περιοχής.
Το Yoshino, γνωστό κυρίως για τις ανθισμένες κερασιές του την άνοιξη, είναι εξίσου εντυπωσιακό και το φθινόπωρο. Στα τέλη Νοεμβρίου, τα δάση του όρους Yoshinoyama έχουν ήδη φορέσει τις αποχρώσεις του κόκκινου και του χρυσοκίτρινου. Το χωριό είναι απλωμένο κατά μήκος ενός στενού δρόμου που σκαρφαλώνει στο βουνό, γεμάτο παραδοσιακά ξύλινα σπίτια, μικρά πανδοχεία και μαγαζιά με τοπικά προϊόντα. Η ατμόσφαιρα είναι ήσυχη, πιο “επαρχιακή”, χωρίς την αίσθηση τουρισμού που έχουν άλλες περιοχές.
Το Kinpusen-ji Temple, είναι ο σημαντικότερος ναός της περιοχής και κέντρο του βουδισμού Shugendo. Το κτίριο είναι εντυπωσιακό, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ξύλο, και προσφέρει θέα στο βουνό και στα γύρω χωριά
Koya-san. Μοναστική ηρεμία
Το Koya-san, ένα από τα πιο ιερά μέρη της Ιαπωνίας. Ο δρόμος είναι ορεινός και στενός, αλλά η διαδρομή πανέμορφη, με φθινοπωρινά χρώματα και πυκνά δάση.
Το Koya-san είναι ένα ολόκληρο ορεινό χωριό-μοναστήρι, κέντρο του βουδισμού Shingon. Επισκεφθήκαμε το Kongobu-ji, τον κύριο ναό, και το Okuno-in, το μεγάλο κοιμητήριο μέσα στο δάσος. Η πεζοπορία ανάμεσα στους τάφους μέσα στους κέδρους, μέχρι τον ναό όπου βρίσκεται ο τάφος του Kobo Daishi, είναι μια εμπειρία πραγματικά ξεχωριστή.
Υπάρχει η δυνατότητα διανυκτέρευσης σε shukubo (μοναστηριακό κατάλυμα), με απλό δείπνο shojin ryori (βουδιστική χορτοφαγική κουζίνα) και πρωινή τελετή προσευχής. Εμείς δεν είχαμε προετοιμαστεί γι αυτό κι έτσι αναγκαζόμαστε να αναζητήσουμε ένα οικονομικό κατάλυμα στην περιοχή. Τελικά βρίσκουμε ένα έρημο και τρομαχτικό love hotel ημιδιαμονής μέσα σε δάσος. Εϊμαστε αναποφάσιστοι για το ποιο δωμάτιο να επιλέξουμε, ένα έχει διακόσμηση με Μίκυ Μάους, ένα άλλο με θεματολογία επιστημονικής φαντασίας. Όλα είναι κακόγουστα και θυμίζουν ταινία θρίλερ, όμως είναι ευρύχωρα. Ευτυχώς αντιλαμβάνομαι το μηχανισμό στις πόρτες και δεν καλιδωνόμαστε μέσα. Βάζω τη βαλίτσα, ελέγχω το δωμάτιο και αν δε μας αρέσει πάμε στο επόμενο. Όμως με αυτό τον τρόπο, φεύγοντας κλειδώνει το δωμάτιο και αχρηστεύεται για όλο το βράδυ. Τελικά επιλέγουμε δωμάτιο και λίγο αργότερα ένας επιστάτης με όψη κουασιμόδου εμφανίζεται από μια θυρίδα στην πόρτα προσπαθώντας να μας εξηγήσει κάτι. Περιττό να πω ότι κατατρομάξαμε.
⛩️ Kyoto. Παράδοση και εκσυγχρονισμός
Το Kyoto είναι μία από τις πιο σημαντικές στάσεις του ταξιδιού στην Ιαπωνία, και σίγουρα από αυτές που μένουν χαραγμένες στη μνήμη. Μετά από μέρες σε μικρότερες πόλεις και βουνά, τα αξιοθέατα της πόλης μας φαίνεται πως ασφυκτιούν από επισκέπτες αλλά η γοητεία τους διατηρείται έντονη. Είναι μια πόλη όπου το παλιό και το σύγχρονο συνυπάρχουν, οι σύγρονοι δρόμοι και τα μοντέρνα σπίτια βρίσκονται λίγα μέτρα μακριά από ναούς αιώνων.
Το φθινόπωρο το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό. Τα πάρκα, οι ναοί και οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόκκινα και χρυσά φύλλα, που προσδίδουν στη μαγεία της πόλης.
Ξεκινάμε νωρίς το πρωί με το Fushimi Inari Taisha, έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους ναούς της Ιαπωνίας. Οι ατελείωτες πορτοκαλί πύλες torii σχηματίζουν ένα μονοπάτι που ανεβαίνει στο βουνό. Παρότι έχει πάντα κόσμο, η πρωινή μας επίσκεψη τον απέφυγε πλήρως και αίσθηση του να περπατάς στις πύλες, μέσα στο δάσος, είναι μοναδική.
Συνεχίζουμε με τους μεγάλους ναούς και τους κήπους του Kyoto. Το Kinkaku-ji (Χρυσός ναός), με το κτίριο να καθρεφτίζεται στη λίμνη, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Το Ninna-ji και το Byodoin στην Uji, με πιο ήσυχη ατμόσφαιρα, το To-ji Temple με την πενταώροφη παγόδα του.
Το Arashiyama Bamboo Forest, αξίζει επίσης να το δεις πολύ νωρίς το πρωί, πριν γεμίσει πλήθη επισκεπτών. Δίπλα βρίσκεται ο Otagi Nenbutsu-ji Temple, μικρότερος και λιγότερο γνωστός ναός, αλλά γεμάτος πέτρινα αγαλματάκια με αστείες εκφράσεις.
Το απόγευμα στη Gion, την παλιά γειτονιά των γκέισα, περπατήσαμε στα στενά δρομάκια και έχουμε την ιδιαίτερη τύχη να συναντήσουμε δύο γκέισες. Με διακριτικότητα, καθώς δεν επιστρέπεται η φωτογράφιση τους, από απόσταση τις απαθανατίζω, κερδίζοντας ένα νεύμα συγκατάθεσης.
Το Kiyomizu-dera είναι ένας μεγάλος ναός χτισμένος σε λόφο, με ξύλινη εξέδρα που προσφέρει θέα σε όλο το Kyoto. Τα κόκκινα φύλλα και ο ανάλογος νυχτερινός φωτισμός, ειδικά την εποχή αυτή, προσδίδουν εξωπραφματικό θέαμα.
Το Nishiki Market είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς προορισμούς του Kyoto και από τα μέρη που αποκαλύπτουν τη γαστρονομία του δρόμου. Βρίσκεται στο κέντρο, λίγα λεπτά από τη Shijo-dori, και απλώνεται κατά μήκος μιας στοάς μήκους περίπου 400 μέτρων, γεμάτης μικρά μαγαζιά και πάγκους.
Το αποκαλούν και “η κουζίνα του Kyoto” γιατί βρίσκεις σχεδόν τα πάντα, φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, τουρσιά, καβουρδισμένα κάστανα, αποξηραμένα φύκια, matcha, αλκοόλ και μικρές λιχουδιές που τρώγονται επιτόπου.
Το Kyoto θέλει χρόνο. Δεν είναι πόλη που εξαντλείται σε δύο μέρες. Παρότι είναι τουριστικό, δεν χάνει την ταυτότητά του. Είναι η πόλη που αποτυπώνει καλύτερα την ουσία της Ιαπωνίαςμε απλότητα και σεβασμό στην παράδοση.
Το φθινόπωρο κάνει το Kyoto μοναδικό. Τα πάρκα και οι ναοί είναι γεμάτοι με κόκκινα και πορτοκαλί φύλλα. Παρότι έχει και πάλι αρκετό κόσμο, είναι προτιμότερη εποχή από την άνοιξη.
🦌 Nara. Οι ναοί με τα ελάφια
Από το Kyoto κάνουμε μια ημερήσια επίσκεψη στη Nara, που βρίσκεται περίπου 45 λεπτά με το τρένο. Είναι μια από τις πιο δημοφιλείς εκδρομές από το Kyoto.
Η Nara υπήρξε η πρώτη μόνιμη πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και παραμένει γεμάτη αρχαίους ναούς και ιστορικά κτίρια. Το πρώτο πράγμα που σε υποδέχεται, όμως, δεν είναι τα μνημεία, αλλά τα ελάφια. Κυκλοφορούν ελεύθερα στο Nara Park, ανάμεσα στους επισκέπτες, και θεωρούνται ιερά σύμφωνα με τη Σίντο παράδοση. Είναι φιλικά και λίγο επίμονα, ειδικά αν κρατάς τα ειδικά “deer crackers” που πωλούνται παντού.
Προχωρώντας προς το εσωτερικό του πάρκου, το τοπίο γίνεται πιο ήρεμο. Τα μονοπάτια οδηγούν στον Todai-ji Temple, έναν από τους πιο εντυπωσιακούς ναούς της Ιαπωνίας. Το κεντρικό του κτίριο, το Daibutsuden, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ξύλινα κτίρια στον κόσμο και φιλοξενεί τον Μεγάλο Βούδα (Daibutsu), ένα τεράστιο χάλκινο άγαλμα ύψους 15 μέτρων. Η κλίμακα του χώρου πραγματικά εντυπωσιάζει.
🌆 Osaka
Τελευταία στάση, η Osaka. Μετά από εβδομάδες ναών και ηρεμίας, η πόλη είναι το αντίθετο, ζωντανή, πολύβουη και λιγότερο καθαρή για τα δεδομένα της Ιαπωνίας.
Η περιοχή Dotonbori είναι το επίκεντρο, με νέον φώτα, κόσμο παντού, και φαγητό σε κάθε γωνιά. Οι σπεσιαλιτέ κι εδώ είναι το takoyaki (μπαλάκια με χταπόδι) και okonomiyaki, τα δύο πιο γνωστά πιάτα της πόλης.
Tο Osaka Castle είναι εξίσου εντυπωσιακό με του Himeji, ειδικά την εποχή αυτή που φωτίζεται με ανάλογο ροζ αποχρώσεις. Το κάστρο χτίστηκε το 1583 και σχεδιάστηκε ως οχυρό αλλά και σύμβολο ισχύος. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας υπέστη καταστροφές και έχει ανακατασκευαστεί αρκετές φορές. Το σημερινό είναι ανακατασκευή του 20ού αιώνα και λειτουργεί ως μουσείο.
Το Shinsekai είναι μια παλαιότερη, γειτονιά της Οσάκα που δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Έχει μια πιο «παλιά» αίσθηση της πόλης με φτηνά εστιατόρια, μικρά μαγαζιά και πάγκους φαγητού. Ο Πύργος Tsutenkaku που θυμίζει τον πύρgο του Eiffel είναι ένα από τα σύμβολα της περιοχής.
Το Shinsaibashi είναι μια απ’ τις πιο δημοφιλείς συνοικίες για ψώνια, φαγητό και νυχτερινή ζωή στο κέντρο της Οσάκα. Aποτελέιται από έναν στεγασμένο εμπορικό δρόμο γεμάτο καταστήματα όλων των ειδών: μόδα, είδη πολυτελείας, μικρά boutiques, εστιατόρια, καφέ κτλ. Πολύ κοντά βρίσκεται η περιοχή Amerikamura (America Village), που είναι πιο νεανική, με περισσότερο indie / hip στιλ, μικρά καταστήματα, café και νυχτερινή ζωή.
Το Umeda Sky Building είναι ένας από τα πιο εντυπωσιακoύς ουρανοξύστες της Οσάκα. Πρόκειται για δίδυμους 40-όροφους πύργοους, που ενώνονται ψηλά μέσω γυάλινων γεφυρών. Έχουν ύψος περίπου 173 μέτρα και χώρος παρατήρησης στον πάνω όροφο προσφέρει εντυπωσιακή θέα 3600 στην πόλη.
Επίλογος
Έπειτα από έναν ολόκληρο μήνα ταξιδιού, διασχίζοντας τη χώρα από το Τόκιο μέχρι την Οσάκα, το πρώτο ταξίδι μου στην Ιαπωνία άφησε την αίσθηση μιας εμπειρίας που δεν τελειώνει με την επιστροφή. Είναι ένας προορισμός που δεν εντυπωσιάζει μόνο με εικόνες, αλλά κυρίως με τη γενικότερη νοοτροπία του.
Από τα πρώτα φώτα του Τόκιο και τις ήσυχες λίμνες του Kawaguchiko, μέχρι τους ναούς του Kyoto και τα βουνά του Koya-san, κάθε στάση είχε το δικό της χαρακτήρα. Η Ιαπωνία είναι ένα παζλ από αντιθέσεις, με παραδοσιακά ξύλινα σπίτια δίπλα σε ουρανοξύστες, βουδιστικούς ναούς μέσα σε σύγχρονες γειτονιές, απόλυτη ησυχία σε ένα πάρκο και λίγα μέτρα πιο πέρα το βουητό μιας πολυσύχναστης διασταύρωσης.
Αυτό που μένει περισσότερο δεν είναι τα αξιοθέατα, αλλά οι μικρές στιγμές, η ευγένεια αλλά και η τυπολατρεία των ντόπιων, η ακρίβεια των τρένων, ο τρόπος που οι Ιάπωνες σέβονται τον χώρο και τον χρόνο των άλλων. Ένα ταξίδι στην Ιαπωνία δεν είναι μόνο περιήγηση σε μια χώρα, είναι γνωριμία με έναν τρόπο ζωής.
Το φθινόπωρο, με τα κόκκινα φύλλα να βάφουν ναούς και πάρκα, πρόσθεσε τη δική του ατμόσφαιρα.
Φεύγοντας, συνειδητοποιείς πως η Ιαπωνία δεν είναι απλώς ένας προορισμός που “είδες”. Είναι ένας τόπος που νιώθεις, με συνέπεια και απλότητα που δύσκολα συναντάς αλλού, που σε διδάσκει για την υπομονή, το σεβασμό και την αφοσίωση στην οργάνωση.
©Αλέξανδρος Τσούτης
Share this Post
