Κύπρος
🇨🇾
Η Κύπρος, επίσημα Κυπριακή Δημοκρατία, είναι κράτος της ανατολικής Μεσογείου στο τρίτο μεγαλύτερο νησί της θαλάσσιας αυτής περιοχής.
Παρ’ όλο που η Κυπριακή Δημοκρατία βάσει διεθνών συνθηκών έχει κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί, το παράνομο κράτος που αποκαλείται “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” κατέχει το 37% του νησιού μετά από την Τουρκική εισβολή το 1974 και τελεί υπό κατοχική διοίκηση του Τουρκικού κράτους. Ακόμα, το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρεί τις περιοχές στρατιωτικών βάσεων Ακρωτηρίου και Δεκέλειας. Το διεθνές δίκαιο και ο OHΕ θεωρεί την κατοχή των τουρκικών στρατευμάτων παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και καμία χώρα πλην της Τουρκίας δεν αναγνωρίζει ως κράτος τα κατεχόμενα εδάφη.
Η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελεί ένα σημαντικό τουριστικό προορισμό στη Μεσόγειο.
Σύντομη ιστορία
Βρετανική κατοχή
Μετά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η Κύπρος μεταβιβάστηκε στην Βρετανική Αυτοκρατορία το 1878. Με την Συνθήκη της Λωζάνης η νεοσύστατη Τουρκική Δημοκρατία παραιτήθηκε πλήρως από τα δικαιώματά της στην Κύπρο που ανακηρύχτηκε αποικία του Βρετανικού στέμματος το 1925. Οι Ελληνοκύπριοι είχαν ελπίδες ότι οι Βρετανοί θα υποστήριζαν την ένωση με την Ελλάδα και τη Μεγάλη Ιδέα αναβίβωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που κλιμακώθηκε τη δεκαετία του 1950 ως εθνική πολιτική.
Οι Τουρκοκύπριοι από την πλευρά τους φοβούνταν την εκδίωξή τους από το νησί και διεκδικούσαν την δημιουργία δικού τους κράτους. Παραστρατιωτικές οργανώσεις δημιουργήθηκαν και από τις δύο πλευρές διεκδικώντας τις απαιτήσεις της κάθε κοινότητας.
Ανεξαρτησία
Μετά από αγώνες των Κυπρίων, το 1960 η Μεγάλη Βρετανία αποσύρεται τελικά από την κυριαρχία στην Κύπρο, η οποία κηρύσσεται ανεξάρτητο δικοινοτικό κράτος με επίσημες γλώσσες την ελληνική και την τουρκική, και γίνεται μέλος του Ο.Η.Ε.
Όπως γίνεται συνήθως μετά την αποχώρηση των αποικιοκρατών και ιδιαίτερα σε τόπους με μεικτές εθνοτικές και θρησκευτικές πληθυσμιακές ομάδες, ακολούθησαν χρόνια ταραχών, ένοπλων διακοινοτικών συγκρούσεων, πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας. Μεταξύ άλλων, υπήρξε απομόνωση των Τουρκοκυπρίων.
Το καθεστώς της Χούντας των Αθηνών που αποσκοπεί την προσάρτηση της νήσου, εμπλέκεται στην εσωτερική πολιτική της Κύπρου, υπονομεύει την ηγεσία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και ενισχύει τις παραστρατιωτικές ομάδες (ΕΟΚΑ Β΄)
Το 1970 και 1973 γίνονται δολοφονικές απόπειρες κατά του Μακαρίου και στις 15 Ιουλίου του 1974 υποκινείται πραξικόπημα. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος διαφεύγει και στις 19 Ιουλίου, στη σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καταγγέλλει τη Χούντα των Αθηνών για εισβολή.
Στο λόγο του στα Ηνωμένα Έθνη, καταδίκασε την ανάμειξη της Ελλάδας στα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου αναφέροντας πως “Το πραξικόπημα της Ελληνικής Χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον Κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους.”
Αυτό κατά πολλούς αποτέλεσε πράξη προδοσίας, δίνοντας αφορμή στους Τούρκους να εισβάλουν στο νησί, αν και η επιχείρηση είχε ήδη διαταχτεί πρωτύτερα.
Τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν, είναι γνωστά.
Η εισβολή
Πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα, στις 20 Ιουλίου 1974 πραγματοποιείται τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Κυπριακή Δημοκρατία με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Αττίλας.
Η Τουρκία υποστηρίζει πως η επιχείρηση αποτελεί ειρηνευτική επέμβαση νομιμοποιημένη από τη Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου, αλλά τα Ηνωμένα Έθνη και το Συμβούλιο της Ευρώπης την αναφέρουν ως εισβολή.
Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών καταλαμβάνουν την Κερύνεια και στις 23 Ιουλίου κηρύσσεται εκεχειρία.
Η Χούντα των Αθηνών και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Κύπρου καταρρέουν, όπως και οι συνομιλίες διαπραγματεύσεων της Γενεύης στις 14 Αυγούστου. Η Τουρκία ξεκινά τη δεύτερη επιχείρηση «Αττίλας ΙΙ» και καταλαμβάνει το 36% του νησιού, με αποτέλεσμα τον εκτοπισμό πάνω από 120 χιλιάδων προσφύγων, καθώς και μεγάλο αριθμό αριθμό νεκρών, αγνοουμένων και αιχμαλώτων.
Ακολούθησαν ανταλλαγές πληθυσμών και το 1983, ανακηρύσσεται η λεγόμενη “Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου”, ένα παράνομο κράτος αναγνωρισμένο μόνο από την Τουρκία.
Η κατοχή της βόρειας Κύπρου εξακολουθεί μέχρι σήμερα να θεωρείται παράνομη, ενώ οι συνομιλίες για λύση του Κυπριακού ζητήματος συνεχίζονται εδώ και μισό αιώνα χωρίς συμφωνία από τις δύο πλευρές.
Εγκλήματα πολέμου
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Τουρκία ένοχη για συνεχείς παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για βιασμούς Ελληνοκυπρίων γυναικών από Τούρκους στρατιώτες και βασανιστήρια Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων κατά την διάρκεια της εισβολής.
Ο αριθμός των βιασμών ήταν τόσο μεγάλος που ανάγκασε την συντηρητική Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου προσωρινά να επιτρέψει τις εκτρώσεις.
Σφαγές αμάχων και γυναικόπαιδων εκδηλώθηκαν και κατά Τουρκοκυπρίων, στις οποίες προέβησαν μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ και επίσης χαρακτηρίστηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη ως «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Γυναίκες βιάστηκαν και παιδιά πυροβολήθηκαν, σύμφωνα με ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές μαρτυρίες.
Κατεχόμενη βόρεια Κύπρος
Αμμόχωστος
Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου η Αμμόχωστος αναπτύσσεται ραγδαία, και γίνεται ένα κοσμοπολίτικο και φημισμένο τουριστικό θέρετρο. Αποτέλεσε αγαπημένο προορισμό διασημοτήτων όπως η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, η Μπριζίτ Μπαρντό κ.α. Έως το 1974, στην Παλαιά Αμμόχωστο κατοικούσαν οι Τουρκοκύπριοι ενώ στο τμήμα εκτός των τειχών που ονομάζεται Βαρώσια οι Ελληνοκύπριοι.
Βαρώσια
Τα Βαρώσια, είναι από το 1974 μια ακατοίκητη πόλη-φάντασμα στο νότιο τμήμα της Αμμοχώστου. Πριν την τουρκική εισβολή ήταν η τουριστική περιοχή της πόλης, με πολλά σύγχρονα κτίρια και ξενοδοχεία.
Κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η πόλη βομβαρδίστηκε, και ξέσπασαν μάχες στους δρόμους της, μέχρι τελικά ο ελληνοκυπριακός στρατός να αποσύρει τις δυνάμεις του και ο τουρκικός στρατός να καταλάβει την πόλη μέχρι την Πράσινη Γραμμή, η οποία είναι και τα σημερινά σύνορα μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Ολόκληρος ο πληθυσμός εγκατέλειψε τα σπίτια του και διέφυγε για να γλιτώσει τη ζωή του.
Οι Τούρκοι πήραν υπό την κατοχή τους τον έλεγχο της περιοχής, την περίφραξαν απαγορεύοντας την είσοδο και από τότε παρέμεινε εγκαταλελειμμένη. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών παραχώρησε την διαχείριση των Βαρωσίων στα Ηνωμένα Έθνη ώστε να γίνει επανεγκατάσταση των κατοίκων που είχαν εκδιωχθεί. Το τουρκικό κράτος δεν συμμορφώθηκε, αλλά κράτησε τα Βαρώσια ως «διαπραγματευτικό χαρτί», για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος με τους δικούς του όρους.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκδίκασε αποζημιώσεις σε οχτώ Ελληνοκύπριους λόγω στέρησης των σπιτιών και των περιουσιών τους.
Το παράνομο άνοιγμα των Βαρωσίων
Τον Οκτώβριο του 2020, κατά παράβαση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και ο λεγόμενος «πρωθυπουργός» των κατεχομένων Ερσίν Τατάρ, ανακοίνωσαν ότι ανοίγει τμήμα του παραλιακού μετώπου στο Βαρώσι, διοργανώνοντας πικ-νικ αξιωματούχων.
Στις 20 Ιουλίου 2021, ανήμερα της συμπλήρωσης 47 χρόνων από την τουρκική εισβολή, ανακοινώνεται η άρση του στρατιωτικού καθεστώτος στα Βαρώσια και το πιλοτικό άνοιγμα του 3,5% της περίκλειστης περιοχής, “καίγοντας” το διαπραγματευτικό του έρεισμα, κλονίζοντας οποιαδήποτε πρόταση λύσης και προκαλώντας έντονες αντιδράσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και νέα καταδικαστική εξαγγελία των Ηνωμένων Εθνών. Σε μια κίνηση δημιουργίας εντυπώσεων, κάλεσε τους Ελληνοκυπρίους νόμιμους κατοίκους και ιδιοκτήτες να προσφύγουν στην Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας του ψευδοκράτους για να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους.
Βαρώσια, μια πόλη-φάντασμα
Την προηγούμενη φορά που αντίκρισα τη θλιβερή μοίρα της πόλης αυτής, ήταν πίσω από το συρματόπλεγμα που διαχώριζε το προσβάσιμο κομμάτι της παραλίας, με την πόλη-φάντασμα. Αγνοώντας τη σφυρίχτρα των στρατιωτών, στο φυλάκιο λίγα μέτρα πιο πέρα, είχα τραβήξει φανερά μερικές φωτογραφίες της πόλης που βρίσκεται στο έλεος των στοιχείων της φύσης. Είναι Σεπτέμβριος του 2021 και φτάνοντας στη νότια Αμμόχωστο, αντικρίζω μια πύλη με περιστρεφόμενες μπάρες και μερικούς ένστολους που ελέγχουν τα διαβατήρια των εισερχομένων, στο ανοιχτό πλέον τμήμα των Βαρωσίων. Στη θέα της ογκώδους φωτογραφικής μου μηχανής, η ερώτηση που μου απευθύνεται είναι σχετικά με την ιδιότητα μου… για να απαντήσω ειλικρινά και ευθαρσώς: tourist.
Η πόλη το 2021 και το 2018
Λίγο παραπέρα ο δήμος της Αμμοχώστου ενοικιάζει ποδήλατα με αντίτιμο 15Τl (€1,5) για 2 ώρες, με απαιτούμενο διαβατήριο ως εγγύηση. Οι περισσότεροι επισκέπτες διακρίνω πως είναι Τουρκοκύπριοι ή Τούρκοι, με μικρό αριθμό άλλων εθνικοτήτων όπως Ρώσων. Η απόσταση μέχρι την άκρη της παραδοθείσας πόλης με ενημερώνουν πώς είναι πάνω από 3χλμ και η έντονη ζέστη σε συνδυασμό με την κυκλική διαδρομή που τελικά πραγματοποιήσαμε, καθιστά απαραίτητο το ποδήλατο. Η εικόνα είναι πάντως σουρεαλιστική, με τους ανέμελους επισκέπτες να ποδηλατούν βγάζοντας σέλφι σε αυτό το συγκλονιστικό κομμάτι της ιστορίας και της ανθρώπινης τραγωδίας. Οι δρόμοι που παραδόθηκαν στο κοινό έχουν αποκτήσει νέα ασφαλτόστρωση και διαγραμμίσεις, ενώ στα πεζοδρόμια έχουν τοποθετηθεί ξύλινοι πάσσαλοι με σχοινί, ως κιγκλίδωμα που απαγορεύει την πρόσβαση στα κτίρια.
Κατεβαίνοντας προς την παραλία, φτάνω στο σημείο που είχα αντικρίσει στο παρελθόν την πόλη πίσω από τα αγκαθωτά συρμετοπλέγματα. Μια γυναίκα με μια σαμπρέλα απολαμβάνει τα ειδυλλιακά τιρκουάζ νερά ενώ πίσω της υψώνονται τα άψυχα, ερειπωμένα κτίρια. Την ανατριχιαστική σιγή διακόπτει το κρώξιμο πουλιών, που φωλιάζουν εκεί που κάποτε ακούγονταν φωνές παιδιών, στιγμές χαράς και οικογενειακής θαλπωρής, λόγια αγάπης, συντροφικότητας, ονείρων…
Περιπλάνηση σε μια πόλη ακατοίκητη, χωρίς ανθρώπινη φροντίδα, όπου όλα καταρρέουν… Η φύση διεκδικεί δικαιωματικά πίσω το χώρο της, τα φυτά εισβάλλουν στα σπίτια απλώνοντας τις ρίζες τους και αναρριχώνται στους τοίχους, τα μέταλλα σκουριάζουν, τα τζάμια είναι σπασμένα, τα ξύλινα κάγκελα και τα παραθυρόφυλλα σαπίζουν. Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της εποχής και της περιοχής, με την καμπυλωμένη γωνία της τοιχοποιίας, αποτυπώνεται σε πολλές μονοκατοικίες. Πολλά κτίρια είναι ημιτελή, ο πόλεμος δεν επέτρεψε την αποπεράτωση τους. Οι σύγχρονες πολυκατοικίες της εποχής είναι σε καλύτερη κατάσταση, αντιστεκόμενες στην πάροδο μισού αιώνα. Όλα όμως φαίνονται άδεια και λεηλατημένα. Ένα ισόγειο μπαρ έχει ακόμα μερικά σκαμπό να περιμένουν επί ματαίω τον επόμενο πελάτη. Δοκιμάζω τα όρια ανοχής περνώντας το σχοινί και πλησιάζοντας, αλλά από ένα αυτοκίνητο ακούω προειδοποίηση κόρνας. Είναι πρόκληση το να παραβιάσω το όριο και να μπω μέσα σε ένα σπίτι, όμως οι πινακίδες υπενθυμίζουν ότι η περιοχή επιτηρείται από κάμερες, αλλά και περιπολίες. Σε πολλά κτίρια είναι εμφανείς τρύπες από βλήματα, ένα είναι πλήρως γκρεμισμένο… και αυτά είναι μόνο όσα μας επιτρέπουν να δούμε. Η εικόνες και η θλίψη που προκαλούν, μου θυμίζουν μία άλλη πόλη φάντασμα που είχα αντικρίσει, την ισοπεδωμένη Μοσούλη στο Ιράκ, παρ’ όλο που στα Βαρώσια δεν επικρατεί η οσμή των νεκρών. Κάτω από μια πολυκατοικία, δυο κυανόκρανοι “σκοτώνουν” αδίκως το χρόνο τους. Τους φωτογραφίζω, με ειδοποιούν πως απαγορεύεται. Σε άλλο σημείο που η φωτογράφιση επίσης απαγορεύεται, τουρκική μονάδα στρατού κρύβεται πίσω από φράχτη πλαστικών φυτών.
Ένας ένστολος και μια μπάρα καθορίζουν το σημείο που σηματοδοτείται το τέλος της διαδρομής, στο οποίο υπάρχει ένα ακόμα σημείο πρόσβασης στην παραλία. Ένα αναψυκτήριο, πλαστικές ξαπλώστρες και ομπρέλες προσφέρονται στους ελάχιστους λουόμενους. Ομολογώ ότι η ψιλή, ξανθιά αμμουδιά και τα κρυστάλλινα νερά της ειδυλλιακής ακτής, σε συνδυασμό με την υποτροπική ζέστη, αποτελούν δέλεαρ που σε κάνει να ξεχνάς για λίγο τη θλίψη αλλά και το σεβασμό στη βαριά ιστορία. Αν κάποτε η πόλη αποκτήσει ζωή ξανά και οι κάτοικοι επιστρέψουν στις περιουσίες τους, ίσως απολαύσω τελικά μια βουτιά στα νερά αυτά. Στις εγκαταλελειμμένες παραλίες, λέγεται ό,τι βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο θαλάσσιες χελώνες για να κάνουν τις φωλιές τους
Επιστρέφοντας από παράλληλη διαδρομή κι ενώ αποτυπώνω το χρόνο που έχει σταματήσει στο 1974, δύο ένστολοι με ποδήλατο κατευθύνονται προς εμένα. Ο ένας είναι εξαγριωμένος, μου λέει πως φωτογραφίζω απαγορευμένη περιοχή και ζητάει διαβατήριο. Με θράσος του απαντώ πως το διαβατήριο μου το άφησα στην ενοικίαση του ποδηλάτου, αλλά μέσα μου σκεφτόμουν πως αν ανακάλυπτε την εθνικότητα μου θα είχα απρόσμενα μπλεξίματα. Μου ζητά να δει τις φωτογραφίες που τράβηξα, ενώ διαμαρτύρομαι θυμωμένος πως δεν είδα πουθενά σήμανση (η αλήθεια είναι πως είδα). Συνεχίζω επιθετικά λέγοντας πως αν απαγορεύεται η διέλευση ας περιφράξουν την περιοχή! Τελικά με αναγκάζει με χαρακτηριστική αγένεια, να διαγράψω 3-4 φωτογραφίες.
Στα κτίρια της πόλης, οι περισσότερες επιγραφές στην ελληνική γλώσσα έχουν αφαιρεθεί ή καλυφθεί. Τυπική τουρκική πρακτική αλλοίωσης της ιστορίας. Το κλασικής αρχιτεκτονικής κτίριο του Λυκείου των Ελληνίδων είναι ένα από αυτά, το ίδιο συμβαίνει και στο ακριβώς απέναντι κτίριο, το “Ελληνικόν Γυμνάσιον” που έχει επιπλέον καλυφθεί με δυο υπερμεγέθεις σημαίες της Τουρκίας και του Ψευδοκράτους. Παραμένει όμως η επιγραφή του μικρού κτιρίου της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Αρκετά προσεγμένος είναι ο μικρός Δημοτικός κήπος με το συντριβάνι, συμπληρώνοντας την άκυρη προσπαθεία τουριστικοποίησης. Μιας πόλης που αποτελεί θλιβερή υπενθύμιση των συνεπειών του πολέμου και κάθε είδους αντιπαλότητας που δεν πηγάζει από τους λαούς, αλλά από τους εθνικιστές κυβερνώντες. Μακάρι οι ελληνοκύπριοι να επιστρέψουν σύντομα στα Βαρώσια και να δώσουν πάλι ζωή στον τόπο, συμβιώνοντας μονιασμένοι με τους γείτονες.
Όσο υπάρχουν κατεχόμενα Βαρώσια και διχοτόμηση… δεν ξεχνώ.
Καρπασία
Η μεγάλη, βορειοανατολική χερσόνησος της Κύπρου, η “άγρια ανατολή” του νησιού, κρύβει εξαιρετική φυσική ομορφιά, πολλά ιστορικά μνημεία και μαγευτικές παραλίες χωρίς τουριστική ανάπτυξη.
Αφήνοντας πίσω το τελευταίο χωριό, το Ριζοκάρπασο, ο γεμάτος βαθιές λακούβες δρόμος που καταλήγει στο Ακρωτήρι του Απόστολου Ανδρέα, με το ομώνυμο μοναστήρι, σε μεταφέρει με μια ειδυλλιακά ξεχασμένη γωνιά της Ευρωπαϊκής ηπείρου. Μεγάλος αριθμός άγριων γαϊδουριών της τοπικής προστατευόμενης ράτσας, θα σε προϋπαντήσει “εισβάλλοντας” μέσα από τα παράθυρα του αυτοκινήτου σε αναζήτηση κάποιου νόστιμου λαχανικού. Στο μοναστήρι που ανακαινίστηκε πρόσφατα, πάνω από το γραφικό κολπάκι, θα βρεις μερικά μαγαζάκια με σουβενίρ και έναν καφενέ σε ξύλινο μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα. Είναι Σεπτέμβρης και οι επισκέπτες είναι ελάχιστοι, ο καφενές κλειστός, αλλά η ηρεμία που αποπνέει ο τόπος είναι εκπληκτική. Λίγο παρακάτω, υπάρχει ένα μοναδικό ταβερνάκι που αν είσαι τυχερός θα έχει να σου προσφέρει κάτι από τη σημερινή ψαριά. Τα καταλύματα είναι ελάχιστα, το πανέμορφο πέτρινο σπιτάκι πάνω σε ένα ακρωτήρι δυστυχώς είναι κατειλημμένο. Ένας νεαρός που γευματίζει με τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας, διαθέτει δωμάτια σε ένα ξενοδοχείο λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα. Το View hotel είναι ένα μεγάλο ξενοδοχείο της δεκαετίας του ’70 σε κίτς γαλάζιους εξωτερικούς χωρματισμούς, στα πρόθυρα της εγκατάλειψης. Είναι πλήρως άδειο και δεν υπάρχει κανένας υπάλληλος, τα δωμάτια είναι ορθάνοιχτα και θα μπορούσε να μείνει κανείς και χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Ο νεαρός πληροφορεί οτι θα ξαναέρθει το πρωί για να φτιάξει πρωινό και συμφωνούμε σε τιμή 300tl. Το δωμάτιο είναι σχετικά καθαρό, μου θυμίζει ένα άλλο ξενοδοχείο-φάντασμα που είχα μείνει στο Τσαντ, χωρίς ευτυχώς τη σκόνη, τα πτηνά και τα τρωκτικά που είχαν εγκατασταθεί σε εκείνο. Η πανσέληνος καθρεφτίζεται στη μεσόγειο και φωτίζει τις επιφάνειες του κτιρίου προσδίδοντας μια απόκοσμη εικόνα.
Λίγο νοτιότερα βρίσκεται η αναμφισβήτητα πιο μαγευτική παραλία στον Απόστολο Ανδρέα, είναι η λεγόμενη Χρυσή Ακτή. Μια τεράστια αμμουδιά με αμμόλοφους που σκαρφαλώνουν μέχρι τους λόφους, θυμίζουν τα ερημικά, απόκοσμα τοπία της νήσου Σοκότρα στην Υεμένη. Ανεβαίνω τις αμμοθίνες ταξιδεύοντας το νου σε μια ψευδαίσθηση Σαχάρας, που διακόπτεται από τα καταγάλανα νερά που απαστράπτουν κάτω απ’ τον υπέρλαμπρο ήλιο. Ελάχιστοι είναι οι επισκέπτες σε αυτό τον εκπληκτικά αναλλοίωτο παράδεισο.
Κερύνεια
Η κατεχόμενη περιοχή της Κερύνειας είναι αξιοσημείωτης ομορφιάς, παρά την τουριστική της ανάπτυξη. Το γραφικό λιμανάκι της ομώνυμης πόλης και το επιβλητικό κάστρο, οι γειτονικές παραλίες όπου θαλάσσιες χελώνες ωοτοκούν, το ορεινό χωριουδάκι Κάρμι, το περίφημο Αββαείο του Bellapais με το γοτθικού ρυθμού μεσαιωνικό μοναστήρι, είναι μερικά μόνο από τα σημεία ενδιαφέροντος της περιοχής.
Share this Post
