‍

Μυανμάρ

‍

Φωτογραφίες

Βιρμανία (Μιανμάρ)

🇲🇲

Η Μιανμάρ, παλαιότερα γνωστή ως Βιρμανία (ή Μπούρμα), είναι μια χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας με μακραίωνη ιστορία, που φέρει τα ίχνη μεγάλων βασιλείων, βουδιστικής κληρονομιάς και αποικιοκρατικής επιρροής. Από τις πρώτες πολιτισμένες κοινωνίες στις πεδιάδες του Ιραουάντι, έως την ακμή του Βασιλείου του Μπαγκάν (Bagan), η χώρα υπήρξε επί αιώνες κόμβος πολιτισμού, εμπορίου και θρησκευτικής τέχνης. Κατά την αποικιοκρατική περίοδο εντάχθηκε στη Βρετανική Αυτοκρατορία ως μέρος των Ινδιών, ενώ η ανεξαρτησία της επιτεύχθηκε το 1948.

Η νεότερη ιστορία της, όμως, χαρακτηρίζεται από πολιτικές αναταραχές και μακροχρόνια στρατιωτική διακυβέρνηση. Το 1962 η εξουσία πέρασε στα χέρια του στρατού, εγκαινιάζοντας δεκαετίες απομόνωσης και αυταρχισμού. Παρά την αισιοδοξία των τελευταίων δεκαετιών, με σταδιακές πολιτικές μεταρρυθμίσεις και την ανάδειξη της Αούνγκ Σαν Σου Τσι ως συμβόλου δημοκρατίας, η χώρα γνώρισε νέα ανατροπή το 2021, όταν ο στρατός επανέλαβε τον έλεγχο με πραξικόπημα, προκαλώντας μαζικές διαδηλώσεις και πολιτική κρίση. Η Μιανμάρ σήμερα βρίσκεται σε εύθραυστη ισορροπία, με πολλές περιοχές να πλήττονται από συγκρούσεις μεταξύ του στρατού και εθνοτικών πολιτοφυλακών, ενώ ο λαός της συνεχίζει να ζει με αξιοπρέπεια, αντοχή και ελπίδα για ειρηνική μετάβαση στο μέλλον.

Η μακρόχρονη δικτατορία που δυνάστευσε το λαό αποκόβοντάς τον από κάθε εξωτερική επιρροή, είναι ένας από τους λόγους που ο επισκέπτης θα νιώσει ότι βρίσκεται στην Ασία μιας άλλης εποχής. Στη μοναδική εμπειρία έρχονται να προστεθούν τα αναρίθμητα μνημεία, οι χρυσοποίκιλτοι ναοί, η αποικιοκρατική αρχιτεκτονική, η ζωντανή βουδιστική παράδοση και το εξωτικό φυσικό τοπίο. Μετά τη μεταπολιτευτική περίοδο, ο τουρισμός άρχισε να ανακαλύπτει σιγά-σιγά το μαγευτικό αυτό προορισμό, χωρίς ευτυχώς να αλλοιώσει προς το παρόν το χαρακτήρα του.

Άνθρωποι

Οι Βιρμανοί είναι πρόσχαρος λαός, φιλικός, που θα υποδεχτεί εγκάρδια τον επισκέπτη και λόγω της μακρόχρονης απομόνωσής διατηρείται αρκετά ανεπηρέαστος από τις δυτικό εκμοντερνισμό.

Ο πληθυσμός της Μιανμάρ παρουσιάζει σημαντική εθνοτική ποικιλομορφία, με κυρίαρχη την πλειονότητα των Μπαμαρ (Bamar), που ζουν κυρίως στις κοιλάδες του κεντρικού ποταμού Ιραουάντι και αποτελούν τη βάση της βουδιστικής και γλωσσικής ταυτότητας της χώρας. Πέρα από αυτούς, περισσότεροι από εκατό εθνοτικές ομάδες απαντώνται σε ορεινές και παραμεθόριες περιοχές, όπως οι San, Karen, Chin, Rakin, Pa’O, με διακριτά πολιτισμικά χαρακτηριστικά, ενδυμασίες και γλώσσες. Πολλές από αυτές διατηρούν ισχυρή τοπική ταυτότητα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εμπλέκονται σε μακροχρόνιες εθνοτικές εντάσεις με το κεντρικό κράτος.

Η καθημερινή ζωή των κατοίκων διαμορφώνεται έντονα από τη θρησκεία και την παράδοση. Οι άνδρες και οι γυναίκες φορούν παραδοσιακά τη longyi, ένα ύφασμα σαν φούστα δεμένο γύρω από τη μέση, ενώ συχνά στο πρόσωπο των γυναικών απλώνεται thanaka, μία φυσική πάστα από ξύλο, με αντηλιακή και καλλωπιστική χρήση. Η κοινωνική ζωή περιστρέφεται γύρω από τη βουδιστική κοινότητα και τα τοπικά μοναστήρια, ενώ οι γιορτές συνοδεύονται από μουσική και χορούς. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα, οι άνθρωποι της Μιανμάρ διακρίνονται για τη γλυκύτητα, την υπομονή και τη βαθιά πνευματικότητα που χαρακτηρίζει την καθημερινότητά τους.

Τόποι

under construction…

Εμπειρίες

Απρίλιος 2025
Περίπου 10 χρόνια μετά την πρώτη μου επίσκεψη στη μαγευτική χώρα, επιστρέφουμε αυτή τη φορά με τους 𝐏𝐥𝐚𝐧𝐞𝐭 𝐕𝐨𝐲𝐚𝐠𝐞𝐫𝐬 από ένα ακόμα εκπληκτικό ταξίδι, σε έναν προορισμό της Νοτιοανατολικής Ασίας που είναι ο πιο φτωχός, αλλά και ο πιο μαγικός, παραμένοντας αυθεντικός και αναλλοίωτος από το μαζικό τουρισμό.
Στο άκουσμα του ονόματος της Μιανμάρ, γνωστής παλιότερα ως Βιρμανία (Burma), πολλοί “τουρίστες” σήμερα γυρίζουν την πλάτη τους και πλάθουν τρομακτικά σενάρια στο μυαλό τους. Θα παραθέσουμε την πραγματικότητα όπως τη ζήσαμε εμείς προσωπικά, τη δεδομένη δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα.
Ας ξεκινήσουμε από της πρόσφατη ιστορία της. Η Μιανμάρ μετά από δεκαετίες απολυταρχίας και μη δημοκρατικών καθεστώτων, μόλις το 2010 άνοιξε τα σύνορα της προς την ελεύθερη τουριστική δραστηριότητα. Αυτός ο μοναδικός προορισμός όμως δεν πρόλαβε να χαρεί τα ωφέλη του τουρισμού. Μετά την πανδημία που έπληξε το ταξίδι παγκοσμίως, το 2021 ακολούθησε άλλο ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Η αντιστασιακή δράση κατά της δικτατορίας, πήρε μορφή εμφυλίου, κυρίως στις συνοριακές και άλλες απομονωμένες περιοχές της χώρας όπου βρίσκουν προκάλυψη οι ένοπλοι επαναστάτες. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένας καταστροφικός σεισμός 7,7 κλίμακας ρίχτερ, έπληξε στις 28 Μαρτίου μια περιοχή πολύ κοντά στο Mandalay, τη 2η σε πληθυσμό πόλη της χώρας, με επίσημο απολογισμό άνω των 3700 θυμάτων εκτός από τις υλικές καταστροφές.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:

Είναι ασφαλές ένα ταξίδι υπό αυτές τις συνθήκες;

Οι εχθροπραξίες που εκτυλίσσονται σε κάποιες περιοχές μεταξύ κυβέρνησης και αντιστασιακών ομάδων, δεν αφορούν τα σημεία που συνηθίζεται ή επιτρέπεται η επίσκεψη ξένων.
Πέραν αυτού, οι υποδομές της χώρας δεν επηρεάστηκαν από τον καταστροφικό σεισμό, εκτός βέβαια από την πόλη του Mandalay που βρίσκεται στο επίκεντρο.
Τα ειδησεογραφικά μέσα γενικά σπέρνουν τον τρόμο εξ αποστάσεως, ελεύθερη δημοσιογραφία και ελευθερία λόγου δεν υφίστανται στη Μιανμάρ, οι ξένοι ανταποκριτές έχουν απαγόρευση εισόδου και η χώρα εμφανίζεται με περιοχές «κόκκινες» στους χάρτες των ταξιδιωτικών οδηγιών Η.Π.Α και Η.Β. Τα ταξίδια μας όμως βασίζονται στη γνώση, μια γνώση που αντλούμε συνεχώς από πολλές πηγές και βέβαια από τους εκπροσώπους μας που ζουν και δραστηριοποιούνται στο πεδίο της επικείμενης επίσκεψης, πηγές που θεωρούμε έγκυρες και εμπιστευόμαστε.
Μια φυσική καταστροφή όπως αυτή, ευτυχώς δεν ισοπεδώνει μια ολόκληρη χώρα και οι κατά τόπους διαμάχες δεν επηρεάζουν τα μέρη που επισκεπτόμαστε. (Το ίδιο ισχύει και με τους τοπικούς εμφυλίους στην Αιθιοπία πχ ή τη νήσο Σοκότρα στην Υεμένη όπου πραγματοποιούνται ταξίδια)

Είναι ηθικό;

Όταν συμβαίνει μια καταστροφή με ανθρώπινα θύματα, το πένθος είναι βαθύ. Όμως ο πληθυσμός μιας ολόκληρης χώρας, μικρής ή μεγάλης, δε μπορεί παρά να συνεχίσει να ζει, να εργάζεται, να μοχθεί, να ονειρεύεται, να γιορτάζει, να ερωτεύεται, να παίζει, να χαμογελά, να τελεί τις θρησκευτικές τελετές και παραδόσεις, να λειτουργεί στην καθημερινότητα του. Έτσι όπως κάνει πάντοτε αυτός, ο συγκινητικά αξιαγάπητος λαός της Βιρμανίας.
Σε ό,τι αφορά τον ταξιδιώτη που επισκέπτεται μια χώρα που έχει πληγεί, δε θεωρούμε ότι έχει διαφορετικό ηθικό βάρος από το να πήγαινε για αναψυχή σε μια γειτονική περιοχή όπως η Ταϊλάνδη ή να διασκέδαζε στην πατρίδα του. Δεν είναι η απόσταση το ζήτημα σε ένα δράμα. Αντιθέτως η παρουσία του θεωρούμε ότι είναι ουσιαστική.
Στη χώρα μας έχουμε εμπειρία από σεισμούς, τοπικές φυσικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις, ακόμα και δικτατορίες. Παρά τη θλίψη, δεν έπαψε να λειτουργεί η κοινωνία και οι δραστηριότητες της καθημερινότητας της, ενώ η οικονομική βοήθεια που προσφέρει ο τουρισμός σε κάθε χώρα είναι πολύτιμη.
Το ταξίδι στη Μιανμάρ σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζει το παράνομο καθεστώς, τα έσοδα ενισχύουν απευθείας τον τοπικό πληθυσμό.

Πιστεύουμε ότι ο τουρισμός βοηθά τους ανθρώπους και τη διαβίωσή τους. Πιστεύουμε ότι η φωνή και οι εικόνες μας πρέπει να μεταφέρουν την ομορφιά και την αλήθεια στον έξω κόσμο. Τις στιγμές αυτές οφείλουμε να μην γυρίσουμε την πλάτη μας σε αυτή τη χώρα και τους υπέροχους ανθρώπους της. Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. Οι άνθρωποι θα είναι ευγνώμονες.

Τα ταξίδια μας δεν είναι διακοπές αναψυχής, αλλά ταξίδια εμπειρίας με ανθρωποκεντρική προσέγγιση, συχνά σε χώρες που αντιμετωπίζουν δοκιμασίες, που υποφέρουν από φτώχεια, πολιτική αστάθεια, ή και καταστροφές όπως αυτή.
Σε όλα τα ταξίδια μας σε αναπτυσσόμενες χώρες, προσπαθούμε να ενισχύσουμε τις τοπικές κοινωνικές με όποιον τρόπο μπορούμε. Με δωρεές υλικών αγαθών, τροφίμων και χρημάτων.
Στη Μιανμάρ συντρέχει ένας επιπλέον λόγος συνεισφοράς τη δεδομένη αυτή στιγμή.
Στο ταξίδι αυτό είχαμε την ευλογία της προσφοράς προς την παιδεία, μέσω γραφικής ύλης που δωρίσαμε σε δύο βουδιστικά σχολεία τα οποία εκπαιδεύουν παιδιά φτωχών οικογενειών και δε λαμβάνουν καμία κυβερνητική χρηματοδότηση. Επίσης, με τους καταπληκτικούς συμμετέχοντες του ταξιδιού αυτού (αλλά και ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας που από απόσταση βοήθησαν με τον τρόπο τους), καταφέραμε και δωρίσαμε σημαντικά χρηματικά ποσά, σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, οργανώσεις ανακούφισης σεισμόπληκτων, αλλά και σε πάρα πολλούς πολίτες που είχαν ανάγκη βοήθειας. Μια βοήθεια που δε θα μπορούσε να φτάσει με άλλον τρόπο.
Στα πρακτικά της εμπειρίας του οδοιπορικού:
Σε όλη τη χώρα οι υποδομές ήταν σε λειτουργία. Τα καταλύματα, τα εστιατόρια, οι μικροπωλητές, οι οδηγοί, οι βαρκάρηδες, οι αμαξάδες με τα κάρα και όσοι ασχολούνταν με τον τουρισμό ο οποίος πάγωσε πριν από 5 χρόνια, βρίσκονταν εκεί, καρτερικά περιμένοντας το μεροκάματο από τους ελάχιστους ταξιδιώτες, κατ’ αποκλειστικότητα ντόπιους που ταξίδευαν στο διάστημα των αργιών του νέου Βουδιστικού έτους.

Yangon

Η μεγαλύτερη πόλη και πύλη εισόδου στη χώρα, δεν παρουσίαζε καμία ζημιά και οι μέρες αργίας για το νέο έτος γιορτάζονταν με το περίφημο «φεστιβάλ νερού». Μικροί και μεγάλοι, με ξέφρενη διάθεση επιδίδονταν στο να καταβρέχουν ο ένας τον άλλο στις πλατείες και τους δρόμους της Γιανγκόν και των άλλων πόλεων

Mandalay

Με εσωτερική πτήση φτάσαμε στο αεροδρόμιο της πόλης, το οποίο λειτουργεί σε βοηθητικό κτίριο. Το κύριο κτίριο έχει υποστεί ζημίες που δεν ήταν ορατές εξωτερικά.

Φυσικά δεν επισκεφτήκαμε το κέντρο της πόλης, όπου κατέρρευσαν πολυκατοικίες με πολυάριθμα θύματα και έχουν αναλάβει δράση οι οργανισμοί αρωγής. Φτάσαμε όμως μέχρι τα πρόθυρα και την ξύλινη ιστορική γέφυρα U-bein και ευτυχώς δεν είδαμε ούτε εκεί ζημιές, παρά μόνο σε 1-2 χωμάτινες παγόδες.

Bagan

Η περίφημη κοιλάδα με τις 3780 παγόδες του 11ου αιώνα, παρ’ όλο που απέχει μόλις 200χλμ από το επίκεντρο, δεν υπέστη καμία ζημία και δε βρέθηκε στον άξονα της σεισμικής δράσης.

Kalaw

Με αφετηρία το ορεινό Kalaw, κάναμε μια ολοήμερη πεζοπορία στις αγροτικές κοινότητες της ευρύτερης περιοχής και το βράδυ διαμείναμε σε βουδιστικό μοναστήρι.

Ούτε εδώ εντοπίσαμε ζημίες. Οι κάτοικοι του χωριού της διαμονής μας, μάς επιφύλαξαν μια αξέχαστη παραδοσιακή βραδιά με χορούς στο προαύλιο του μοναστηριού. Η παρουσία μας σε μικρά χωριά όπως αυτό ήταν το γεγονός της χρονιάς.

Λίμνη Inle

Όποιος γνωρίζει την περιοχή, έχει εικόνα της αρχιτεκτονικής, με τις ξύλινες καλύβες πάνω σε πασσάλους στο λασπώδη βυθό της λίμνης. Οι κατασκευές αυτές, καθώς και τα πιο σύγχρονα σπίτια από σκυρόδεμα που υπάρχουν στη γύρω περιοχή, επλήγησαν πέρυσι και από πλημμύρες. Είναι θαύμα το ότι υπήρξαν ελάχιστες ζημιές στις ασταθείς αυτές κατασκευές. Είδαμε ελάχιστες, εγκαταλελειμμένες – σάπιες καλύβες να έχουν καταρρεύσει και κάποιες να έχουν πάρει κλίση. Μπήκαμε και σε ένα μεγάλο μοναστήρι που και αυτό είχε πάρει κλίση και θα το αποκαθιστούσαν με μηχανικό τρόπο και μικρό κόστος.
Απολαύσαμε μια ακόμα παραδοσιακή βραδιά στο σπίτι μιας οικογένειας της φυλής Pa’O που μας υποδέχτηκε φιλόξενα, με πολυάριθμους συγγενείς. Εμείς προσφέραμε το φαγητό κι εκείνοι το κέφι και τη μουσική μιας φιλόξενης και αλησμόνητης βραδιάς.
Το υπόλοιπο ταξίδι στην περιοχή του Bago και του «χρυσού βράχου» δεν περιλάμβανε καμία υποψία καταστροφής.
Ο λαός της Μιανμάρ είναι από τους πιο αξιαγάπητους, έντιμους, αξιοπρεπείς, καλόκαρδους, δοτικούς και ευγενικούς παγκοσμίως. Η καλοσύνη και ο ψυχικός πλούτος τους μας συγκίνησε αμέτρητες φορές.
Δεν αξίζει σε κανέναν λαό να υποφέρει, αλλά ειδικά στους Βιρμανούς αξίζει μια καλύτερη μοίρα.
Είμαστε περήφανοι που αποτελέσαμε ένα μικρό λιθαράκι στην ανοικοδόμηση της μοίρας αυτής.

planetvoyagers logo

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *